Στο δρόμο που χάραξε ο Ντάουνερ

Την ερχόμενη βδομάδα αρχίζει άλλη μια φάση των διαπραγματεύσεων, όπως καθορίστηκε από τα Η.Ε. στην πρόσφατη τριμερή συνάντηση στο Long Island της Νέας Υόρκης. Όσοι παρακολουθούν τα διαδραματιζόμενα με τον Ντάουνερ και Πάσκο, γνωρίζουν ότι εξαρχής  αποκαλύψαμε συγκεκριμένα στοιχεία και ενέργειές τους, μετά την απογοητευτική στάση που εκδήλωσαν αρμόδιοι στην διαπραγματευτική μας Ομάδα για το θέμα. Ανάμεσα στις πολλές δράσεις του βρώμικου δίδυμου,  ήταν και η συμπαιγνία με τον Τούρκο Μόνιμο Αντιπρόσωπο στο Συμβούλιο Ασφαλείας, πίσω από την πλάτη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ανάμεσα τους και αδικήματα για παρεμβάσεις προς Ευρωπαίους Δικαστές. Τι θα έπρατταν οι Τούρκοι, αν συνέβαινε εναντίον τους ένα από όσα συνέβησαν συνωμοτικά εναντίον της Ελληνικής πλευράς;

Δεν φταίει η πλευρά μας που ο Ντάουνερ ανέλαβε μεσολαβητής του ΟΗΕ, αλλά είναι η  στάση της ηγεσίας (από το Προεδρικό μέχρι τη λεγόμενη αντιπολίτευση) που τον εξέθρεψε στη συνέχεια έως σήμερα. Ενώ από πριν δύο χρόνια τεκμηριώναμε στη βάση εγγράφων τα κόλπα και τις πονηριές του Ντάουνερ για να εγκλωβίσει την πλευρά μας, στο Προεδρικό και στην Προεδρία του ΔΗΣΥ θύμωναν (!) γιατί αποκαλύπταμε τις βρωμιές.

Παρεμπιπτόντως, η υπέρμετρη αισιοδοξία υιοθετήθηκε από τον Ντάουνερ από την αρχή. Χαρακτηριστικά, για χρόνια ενόσω διαρκούσαν οι συνομιλίες στην Κύπρο, ο Ντάουνερ διέβλεπε συνεχώς ουσιαστική πρόοδο που θα κατέληγε όπου νάναι σε τελική συμφωνία. Ομολογουμένως, είναι τόσο δεσμευμένος που κατάντησε άλλο τόσο προβλεπτός. Στην πρόσφατη τριμερή συνάντηση αφού εγκωμίασε (!) ακατάπαυστα «τους εξοχότατους ηγέτες» για τις υπέρ-προσπάθειες που καταβάλλουν, διαπίστωσε πάλι «θετικές, παραγωγικές και έντονες» συζητήσεις. Όμως, επειδή ουσιαστική πρόοδος δεν υπήρξε,  ο Ντάουνερ έπρεπε να βρει. Και έπεισε τον «χαμένο» Γ.Γ. του ΟΗΕ να ανακοινώσουν ξανά στη Νέα Υόρκη τη σύγκλιση των δύο πλευρών σε δευτερεύουσες πτυχές που είχε προκύψει προηγουμένως στην Κύπρο. Κατά τα άλλα, ο Ντάουνερ ερωτώμενος είχε έτοιμη την απάντηση για το ρόλο του: «ούτε επιδιαιτητικός, ούτε γεφυροποιητικός, ούτε  διαμεσολαβητικός…. απλά μιλούμε στις δύο πλευρές εκτενώς, για τις θέσεις … της άλλης πλευράς». Για αυτό πήγαν στη Νέα Υόρκη; Για να κουβεντιάζουν τις θέσεις της μιας πλευράς στην άλλη, πράγμα που μπορούσε να γίνει στην Κύπρο; Η πλασματική εικόνα υπηρετεί τις  σκοπιμότητες του Ντάουνερ και των Τούρκων που θέλουν να φαίνεται πρόοδος, αλλά όχι την πλευρά που αναζητά την ουσία για αποδεκτή λύση.    

Ως γνωστό, ένα από τα διαπραγματευτικά κόλπα ήταν και το «τίποτα δεν είναι συμφωνημένο αν δεν συμφωνηθούν όλα». Τότε υιοθετήθηκε από την διαπραγματευτική μας Ομάδα ως σοβαρή επιτυχία. Που θα μπορούσε να ήταν, αν οι διαπραγματευτές μας είχαν άλλες πεποιθήσεις. Τα πράγματα είναι όντως δύσκολα για όποιον και να ήταν διαπραγματευτής. Αλλά οι πεποιθήσεις, η διορατικότητα και η ορθή αντίληψη των πραγμάτων την ώρα των εξελίξεων, δυστυχώς απουσιάζουν από όσους διαχειρίζονται τις τύχες μας. Αυτό δεν μειώνει τις καλές προθέσεις. Εντούτοις, περιορίζομαι στο εξής που δείχνει την ενδογενή αδυναμία. Πρόσωπα που γνώριζαν το 2004 ότι το προτεινόμενο σχέδιο «φρόντιζε» να αφαιρέσει από την  Κυπριακή Δημοκρατία την ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ αιώνων να αξιοποιήσει ενεργειακό πλούτο (πράγμα που αναζητά όλη η υφήλιος), το αποδέχονταν και το χειρότερο, σιώπησαν τότε. Τώρα όμως έχουν άποψη και το διαχειρίζονται ως να μη συνέβη κάτι. Φυσικά, οι εκλογές έρχονται και όποιος θέλει να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας «θυμώνει» τώρα εναντίον του Ντάουνερ για να ικανοποιούνται οι μελλοντικοί ψηφοφόροι. Αλλά επί της ουσίας ο σχεδιασμός παραμένει αναλλοίωτος στο δρόμο που χάραξε ο Ντάουνερ και η προοπτική αλλαγής πεποιθήσεων απίθανη, πράγμα που μεγιστοποιεί την απόγνωση.  

Κώστας Μαυρίδης                                       mavrides@ucy.ac.cy