Πολλοί αγαπάμε την Ελλάδα και αγωνιούμε για τον ελληνισμό. Δεν σημαίνει όμως ότι εκείνος που εκφράζει ή νοιώθει το μεγαλύτερο βαθμό αγάπης και αγωνίας για τον ελληνισμό, έχει τη σωστή αντίληψη των πραγμάτων ή διαθέτει τη σωστή συνταγή για το μέλλον. Και δυστυχώς, αυξάνεται ολοένα ο αριθμός όσων δεν αποδέχονται την πραγματικότητα και βρίσκουν τρόπους να την στηρίξουν την άρνηση τους σε οικονομικούς δείχτες. Όμως, επειδή η πραγματικότητα είναι όντως δυσβάσταχτη, ας επικεντρωθούμε στα κύρια για να μην χαθούμε στα επιμέρους.
Πρώτον, χάριν εθνικής αυτογνωσίας, οφείλουμε να παραδεχτούμε τα γεγονότα και να διαμορφώσουμε άποψη για το μέλλον με βάση την πραγματικότητα. Η κατανόηση των γεγονότων υποβάλλει ότι η Ελλάδα εκχώρησε κυριαρχικά δικαιώματα για να συνεχίσει να απολαμβάνει τις ευρώ-δανειακές δόσεις. Ένας θα μπορούσε να περιγράψει την Ελλάδα σήμερα ως χώρα φόρου υποτελής διότι λειτουργεί υπό το Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο. Σε άλλες εποχές θα το έλεγαν, επιτροπεία.
Δεύτερον, οι επιλογές ενώπιον μας είναι ΜΟΝΟ δύο. Είτε (α) η Ελλάδα παλεύει για παραμονή της στο ευρώ (χωρίς 100% βεβαιότητα) είτε (β) φεύγει, εγκαταλείπει, εκδιώκεται ή όπως αλλιώς ονομαστεί με την όποια αβεβαιότητα αυτό συνεπάγεται. Αυτές είναι οι δύο επιλογές. Η έξοδος από το ευρώ θα παρασύρει την Ελλάδα σε οικονομική εξαθλίωση πιο κάτω από το σήμερα. Περιορίζομαι σ΄ ένα μόνο πράγμα εκ των προτέρων (σε αντίθεση με τους εκ των υστέρων «αναλυτές» που είναι πάντα σωστοί). Μεγάλος αριθμός προϊόντων πρώτης ανάγκης για κατανάλωση από τον απλό κόσμο (τρόφιμα, καύσιμα, φάρμακα κ.ά.) είναι εισαγόμενα. Υπό τις εξαιρετικά δύσκολες σημερινές συνθήκες ένας Έλληνας επιβιώνει με χίλια βάσανα. Η εισαγωγή της … «νέας δραχμής» θα είναι αναπόφευκτα σοβαρά υποτιμημένη σε σχέση με νομίσματα (π.χ. ευρώ, δολάριο) και αυτό θα εξυπακούει ουσιαστική μείωση στην αγοραστική δύναμη του σημερινού οικογενειακού εισοδήματος. Για παράδειγμα, εάν το μηνιαίο εισόδημα 1000 ευρώ αγοράζει τώρα ένα συγκεκριμένο καλάθι προϊόντων πρώτης ανάγκης (τα περισσότερα εισαγόμενα), για την ίδια οικογένεια το εισόδημα πλέον σε δραχμές θα αγοράζει ένα σημαντικά μειωμένο καλάθι προϊόντων. Εν ολίγοις, θα προκύψει ουσιαστική περαιτέρω μείωση στο βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας. Επειδή κάποιοι δυνατόν να έχουν διαφορετική άποψη, καλό είναι να την παραθέσουν τώρα εκ των προτέρων, ώστε να μπορούμε να κριθούμε όλοι μας. Για όσους θα προστρέξουν να αναφερθούν σε εθνική οικονομική αυτάρκεια με εγχώρια προϊόντα, απλά επιβεβαιώνουν την άρνηση της πραγματικότητας.
Η επιδίωξη για παραμονή στο ευρώ είναι καλύτερη εφόσον υπάρχει πολιτική που το καθιστά εφικτό στόχο. Γι αυτό και το όποιο «κούρεμα» στο δημόσιο χρέος θα πρέπει οπωσδήποτε να καθιστά εφικτή τη βιωσιμότητα του εναπομείναντος χρέους, δηλαδή να μπορεί να αποπληρωθεί. Πράγμα όμως που δεν επαφίεται στην Ελλάδα να αποφασίσει, αλλά είναι θέμα συναπόφασης με τους δανειστές της. Και φυσικά, το επιθυμητό θα ήταν να συνδυάζεται με σοβαρή οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα. Αλλά, επιθυμητό δεν σημαίνει ότι θα γίνει στην πραγματικότητα αφού δεν το αποφασίζει η Ελλάδα.
Ολοένα όμως εμπεδώνονται απόψεις πως πρόκειται για μια διεθνή συνομωσία και ως απόδειξη προβάλλουν οικονομικούς δείχτες άλλων χωρών με συγκριτικά πολύ χειρότερη οικονομία από την Ελλάδα που δεν αντιμετωπίζουν τα δικά μας διλήμματα π.χ. εξωτερικός δανεισμός, Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν σε απόλυτες τιμές κ.ά. Αυτά τα στοιχεία μπορεί να προσομοιάζουν με εκείνα που μας έφεραν στο χάλι μας, αλλά δεν είναι τα ίδια με εκείνα που θεωρούνται τα πλέον σημαντικά από τους δανειστές μας. Όσο και αν μοιάζουν, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ. Στην ουσία πρόκειται για επιλεκτική πρόταξη που άλλωστε δεν έχουν αξία εφόσον έτσι το αξιολογούν οι δανειστές μας. Εντούτοις, υπάρχει καλή απόδειξη ότι κύρια κριτήρια σύγκρισης έγιναν για όλους τα ίδια (τα γνωστά κριτήρια Μάαστριχτ) που χρησιμοποιήθηκαν και ως δείχτες για εισδοχή στην ευρωζώνη πριν μια δεκαετία. Αν κάποιοι επιμένουν και πάλι στην άρνησή τους, δεν υπάρχει επιχείρημα να τους μεταπείσει. Και όσο αυξάνονται, αυξάνεται και το ενδεχόμενο η Ελλάδα να οδηγηθεί στο περιθώριο –ίσως και στον ιστορικό αφανισμό- για πολλά-πολλά χρόνια. Διότι η αγωνία για την τύχη της Ελλάδας δεν υποκαθιστά το εθνικά σωστό.
Κώστας Μαυρίδης mavrides@ucy.ac.cy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου