H “Επιτροπή” και το Ρεύμα από τα Κατεχόμενα

Αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων (π.χ. ΕΔΑΔ) και η κατοχύρωση της ιδιοκτησίας ως ανθρώπινου δικαιώματος στην Ε.Ε., που επισφραγίστηκε με απόφαση του ΔΕΚ για ΟΛΗ την επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, μετέτρεψαν το θέμα σε ογκόλιθο για την Τουρκία που αναζητούσε τρόπους παράκαμψης των εμποδίων. Για δεκαετίες, δεν μπόρεσε να εξουδετερώσει τη νομική και κατ΄επέκταση πολιτική σημασία του δικαιώματος στις ιδιοκτησίες μας. Η «Επιτροπή» των κατεχομένων είναι ο Δούρειος Ίππος που επιδιώκει την υπογραφή του ιδιοκτήτη για να χάσει τη γη του. Με διάφορα  κόλπα και ψευτιές στοχεύει στην άλωση της γης μας  π.χ. προβάλλει υποθέσεις «κράχτες» για να ελκύσει Ε/κ ιδιοκτήτες στα δίκτυά της. Επιπλέον, ανακυκλώνονται μύθοι, ανακρίβειες και ψεύδη, μερικά από τα οποία παραθέτω πιο κάτω.

Μύθος 1ος: Το δικαίωμα ιδιοκτησίας παραγράφεται εάν δεν πάω στην «Επιτροπή» μέχρι τις 21 Δεκ 2011.  

Πραγματικότητα: Ο ιδιοκτήτης ΔΕΝ έχει υποχρέωση να πάει στην «Επιτροπή» για να διασφαλίσει το δικαίωμα ιδιοκτησίας του. Αυτό αναφέρεται ρητώς από το ΕΔΑΔ (απόφαση «Δημόπουλος, παρ. 128). Επομένως, η σύνδεση της λειτουργίας της «Επιτροπής» με το δικαίωμα ιδιοκτησίας είναι αυθαίρετη και παραπλανητική. Αποτέλεσμα άγνοιας; Είναι αδύνατο όμως νομικοί εγνωσμένης πείρας να μην το  αντιλαμβάνονται. Όποια είναι η εξήγηση, επί της ουσίας ενδεχομένως να τίθεται θέμα διάπραξης δόλου.

Μύθος 2^ος:  Η «Επιτροπή» ικανοποιεί την επιθυμία του αιτητή είτε για αγορά της περιουσίας, είτε αντικατάσταση ή αποκατάσταση, είτε  πληρωμή αποζημίωσης για την απώλειας χρήσης και ο αιτητής παραμένει ιδιοκτήτης.

Πραγματικότητα: Η «Επιτροπή» πληρώνει ένα ποσό το οποίο (μετά από διάφορες αποκοπές του ψευδοκράτους,  χρεώσεις/προμήθειες από τον Ε/κ δικηγόρο και τους συνεργάτες του στα κατεχόμενα) καταλήγει γύρω στο 7% της τρέχουσας αξίας της περιουσίας και η ιδιοκτησία μεταβιβάζεται οριστικά στην Τουρκία.

Μύθος 3ος: Η «Επιτροπή» προνοεί όπως ο Ε/κ ιδιοκτήτης αντιπροσωπεύεται από δικηγόρο της Κυπριακής Δημοκρατίας ο οποίος έχει νομικό ρόλο ενώπιον της.

Πραγματικότητα: Η «Επιτροπή» δεν αναγνωρίζει νομικό ρόλο σε Ε/κ δικηγόρο, αλλά αναγνωρίζει μόνο Τούρκους και Τ/κ παράνομους δικηγόρους εγγεγραμμένους στο κατοχικό καθεστώς.  

Μύθος 4ος:  Ο Ε/κ ιδιοκτήτης μπορεί να απορρίψει την πρόταση της «Επιτροπής» και να συνεχίσει στο ΕΔΑΔ για να διασφαλίσει την ιδιοκτησία στην περιουσία του.

Πραγματικότητα: Δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα προς τούτο. Στην σχετική δικαστική απόφαση σημειώνεται ότι επαφίεται στην Τουρκία να αποφασίζει την πλέον  σωστή θεραπεία. Συνεπώς, αφού ο Ε/κ ιδιοκτήτης θα έχει πληρώσει μερικές χιλιάδες ευρώ στην διαδικασία ενώπιον της «Επιτροπής» και του «Ανωτάτου Δικαστηρίου» του ψευδοκράτους, για να καταλήξει μετά από χρόνια στο ΕΔΑΔ (έχουμε τα συμβόλαια των Ε/κ δικηγόρων), εκεί δυνατόν να κριθεί ΜΟΝΟ η επάρκεια του ποσού που η «Επιτροπή» πρότεινε και επομένως, ο Ε/κ θα χάσει οριστικά την περιουσία του. Η διαδικασία μέσω της «Επιτροπής» λοιπόν για να καταλήξει κάποιος στο ΕΔΑΔ εμπεριέχει το σοβαρό κίνδυνο στο τέλος η περιουσία να χαθεί οριστικά επειδή το ΕΔΑΔ δυνατόν να περιορίσει την κρίση του στο ποσό, αγνοώντας την επιθυμία του αιτητή.

Ο κύριος λόγος που Ε/κ προσφεύγουν σε δικαστήρια είναι επειδή η όποια ηγεσία διαπραγματεύεται την παραχώρηση περιουσιών στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης. Ενάντια στη νομική διεκδίκηση, προβλήθηκε ότι «το περιουσιακό δεν θα λυθεί στα Δικαστήρια αλλά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων» και επιπλέον ότι «θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το Κυπριακό ως πολιτικό πρόβλημα που είναι η ουσία και όχι με βάση τις νομικές του διαστάσεις». Εντούτοις, μετά την τραγωδία στο Μαρί,  η τεράστια πολιτική σημασία της παροχής ρεύματος από τα κατεχόμενα παραγνωρίστηκε και προβάλλεται η νομική διάσταση επειδή «καλύπτεται από τον κανονισμό της πράσινης γραμμής». Δεν χτίζεται αξιοπιστία με επιχειρήματα που προσαρμόζονται κατά που συμφέρει. Η πολιτική ήταν η ουσία στο περιουσιακό, αλλά στο ρεύμα όχι; 

Κώστας Μαυρίδης                              mavrides@ucy.ac.cy

Η Κύπρος που Αντιστέκεται

Θα μπορούσε και αυτό να είναι άλλο ένα άρθρο για τις ασυγχώρητες ευθύνες εκείνων που οδήγησαν ανώτατους κρατικούς θεσμούς στην απαξίωση, αλλά αρνούνται να αναγνωρίσουν την δική τους συμβολή και τα δικά τους λάθη που μας οδήγησαν στα τραγικά συμβάντα στην Ναυτική Βάση στο Μαρί. Από την άλλη όμως, σκέφτηκα πως δεν γίνεται να παραβλέψω την προφανή ικανοποίηση όσων εποφθαλμιούν την εξουσία και έχουν βρει μέσα σε αυτή την τραγωδία έναν ανέλπιστο σύμμαχο. Όση ασήκωτη ευθύνη έχουν εκείνοι που χειρίστηκαν τα πράγματα ως εδώ, άλλη τόση απέχθεια προκαλούν οι μεθοδεύσεις εκείνων που επιδιώκουν να κερδίσουν πόντους στο κομματικό παιγνίδι της εξουσίας. Γι αυτό, προσπαθώντας να διατηρήσω την νηφαλιότητά μου υπό το βάρος της φόρτισης που δικαιολογημένα με κρατά, επέλεξα να επικεντρωθώ σε κάτι σπουδαίο και ωραίο που έφερε στο προσκήνιο αυτή η τραγωδία.

Ενάντια στις εισαγόμενες «ιδεολογίες» και στις παντός είδους κομματικές και άλλες μικρότητες και μεθοδεύσεις που για δεκαετίες κατατρώουν την κυπριακή κοινωνία, μέσα από την τραγωδία αναδύθηκε στο προσκήνιο ξανά η άλλη Κύπρος. Η Κύπρος που δεν ελέγχεται από τα κομματικά μαγειρεία και που περηφανεύεται για την υποδειγματική στάση των πεσόντων που κρίθηκαν στην πράξη. Αυτή είναι η Κύπρος που αντιστέκεται. Η αυθεντική Κύπρος. Η Κύπρος που ανάβει ακόμη το καντήλι της εγκαρτέρησης με τις αξίες που μας κράτησαν ανά τους αιώνες. Η Κύπρος που ζει την καθημερινότητά της έχοντας επίγνωση της ιστορικής μας πορείας. Μια καθημερινότητα με αξιοπρέπεια και  εντιμότητα, με άδολη φιλοπατρία, με διάχυτη την χαρά της φιλίας, την αλληλεγγύη της ελληνικής μας συνείδησης και συλλογικότητας στα δύσκολα. Την αφοσίωση στο καθήκον, την εργατικότητα και τόσα άλλα.

Παρεμπιπτόντως, η τραγωδία αυτή ανέτρεψε και την εμπεδωμένη συνήθεια που επικρατούσε στις κηδείες πεσόντων και που σε ορισμένες περιπτώσεις καταντούσαν την κηδεία πεδίο κομματικής αντιπαλότητας για το ποιος θα είναι ο ομιλητής. Είχαμε φτάσει στο σημείο που σχεδόν σε κάθε κηδεία (και μνημόσυνο) εισχωρούσαν οι κομματικές ερπύστριες για να επιβάλουν ομιλητή, περιορίζοντας το ουσιαστικό νόημα της τελετής. Άλλο η παρουσία πολιτικών στις κηδείες και άλλο η ποδηγέτηση των κηδειών από τους πολιτικούς. Αυτή την φορά τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Η  εμβέλεια των πολιτικών/κομματικών περιορίστηκε και επικράτησε επιτέλους το μέτρο.    

Ομολογουμένως, δεν είναι όλοι οι πολιτικοί το ίδιο. Αλλά, είναι γενικότερη αίσθηση ότι στις κηδείες, αυτή την φορά τα πράγματα δεν μιάνθηκαν από τις κομματικές σκοπιμότητες. Δεν είναι τυχαίο που το νόημα τώρα είναι πιο αυθεντικό. Μαζί με τον αβάσταχτο πόνο που λογχίζει τα σωθικά, μαζί με την πίκρα, μαζί με τα σπλάχνα μας που κηδεύουμε, αναδύθηκε και το μυαλό μας που ΔΕΝ ΘΟΛΩΣΕ για το ανόθευτο όνειρο που λαχταρούμε.  Αυτά είναι που σηματοδοτούν την ιστορική μας πορεία μέσα στο χρόνο και το χώρο και νοηματοδοτούν το παρόν μας. Αυτοί που κηδεύουμε, άξιζε να ζήσουν γιατί απέδειξαν πως είχαν λόγους να θυσιάσουν τη ζωή τους. Εκείνο λοιπόν που μας συνδέει μαζί τους, είναι η κιβωτός με τις αξίες που συγκροτούν την συλλογική μας ταυτότητα η οποία φωτίζει ως πυξίδα την ψυχή μας στην ίδια πορεία. Εκείνη την ψυχή μας που διάσπαρτη ανά τους αιώνες καρτερά και επιμένει στο γυρισμό. Στη γη της επαγγελίας. Στο Νόστιμον Ήμαρ. Στην Κερύνεια των ουρανών. Με το κουράγιο που γιγαντώνει την θέληση, με όπλα το δίκαιο, την πίστη στα θεία και στις ηθικές αξίες, ο αγώνας για Ελευθερία και επιστροφή αποχτά νόημα υψηλό και σπουδαίο, που οι γνωστές κομματικές αλλά υπόγειες συμμαχίες επιχειρούν να σκοτώσουν μέσα από τις διάφορες «εκσυγχρονιστικές» τους μεθοδεύσεις και μηχανισμούς.

Κώστας Μαυρίδης                                                   mavrides@ucy.ac.cy           

«Επιτροπή»: ποιος θα απαντήσει;

Ένα από τα πλέον βασανιστικά ερωτήματα για τους πρόσφυγες και τους ιδιοκτήτες κατεχόμενης γης, είναι το κατά πόσον θα πρέπει να καταφύγουν στην «Επιτροπή» των κατεχομένων. Στην πραγματικότητα, εάν μέρος των ιδιοκτητών καταφύγει στην «Επιτροπή» και αποδεχτεί διευθέτηση, η Τουρκία θα έχει υπερπηδήσει ένα τεράστιο εμπόδιο και θα έχει επιβάλει την διζωνικότητα αλά Τούρκα (όπως την ερμηνεύει η ίδια) και η παρανομία της τουρκικής κατοχής και χρήσης Ε/κ περιουσιών, θα έχει αναιρεθεί με την υπογραφή των ιδιοκτητών. Αυτό το ποσοστό Ε/κ ιδιοκτητών χρειάζεται η Τουρκία και προς τούτο σχεδόν εκλιπαρεί.   

Η κριτική μου στάση δεν στρέφεται εναντίον όσων έχουν διαφορετική άποψη από την δική μου. Αντιθέτως, επιμένω εδώ και καιρό ότι ένας δημόσιος διάλογος πάνω στο θέμα θα βοηθούσε εφόσον θα έριχνε φως σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα. Αλλά, η ενημέρωση αυτή –όπως αποδείχθηκε– δεν μπορεί να αφεθεί σε μια τηλεοπτική εκπομπή η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «όποιος δεν πάει στην ’Επιτροπή’ των κατεχομένων μέχρι τον Δεκ 2011, ουσιαστικά χάνει την περιουσία του». Τέτοια αυθαίρετη παραποίηση της απόφασης του ΕΔΑΔ στην υπόθεση Δημόπουλος και αλλοίωση της πραγματικότητας, τέτοια στρεβλωτική ερμηνεία δεν πρόβαλε καν η Τουρκία! Αν αυτό είναι αξιόπιστη και αμερόληπτη ενημέρωση, ο καθένας μπορεί να το κρίνει.

Επειδή δεν έχει κανένας μας την απόλυτη σοφία, η απόφαση για το τι πρέπει να γίνει θα έπρεπε ήδη να είχε απασχολήσει σοβαρά τα θεσμικά όργανα του κράτους και τους αρμόδιους για να υποδειχθεί το σωστό. Τουλάχιστον, να υπάρξει πλήρης, αμερόληπτη και αξιόπιστη ενημέρωση για εκείνες τις πτυχές όπου δεν υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, ώστε να αποφεύγονται οι ψεύτικες ή παραπλανητικές παραστάσεις στους ιδιοκτήτες κατεχόμενης γης. Η δική μου λοιπόν στάση επικεντρώνεται εναντίον όσων  προβάλλουν ανακριβή και παραπλανητικά στοιχεία ή αποφεύγουν να προβάλουν τις πραγματικότητες γύρω από την «Επιτροπή».

Συγκεκριμένα,

(α) όσοι δημιουργούν την εντύπωση ότι ένας Ε/κ μπορεί να αιτηθεί απλά και μόνο αποζημίωση για την απώλεια χρήσης της περιουσίας του και η "Επιτροπή" θα του προτείνει κάποιο ποσό για την απώλεια χρήσης, είτε ψεύδονται, είτε βρίσκονται εκτός πραγματικότητας. Η "Επιτροπή" λειτουργεί για να αγοράζει ιδιοκτησίες έναντι μικρού ποσοστού από την τρέχουσα αξία τους. Με την υπογραφή του ο Ε/κ ιδιοκτήτης χάνει οριστικά την περιουσία του (που μεταβιβάζεται στην Τουρκία) και παίρνει ένα ποσοστό γύρω στο 10% της αξίας της, από το οποίο αποκόπτονται διάφορες χρεώσεις και προμήθειες για να καταλήξει στο 7% περίπου.  

(β) η "Επιτροπή" αναγνωρίζει νομικό ρόλο μόνο σε δικούς της λεγόμενους δικηγόρους  (αναγνωρισμένους από το κατοχικό καθεστώς), οι οποίοι φυσικά παρέχουν υπηρεσίες παράνομα και με τους οποίους Ε/κ δικηγόροι συνεργάζονται για να διαμοιράζονται τις χρεώσεις που επιβαρύνεται ο Ε/κ ιδιοκτήτης. Η «Επιτροπή» ΔΕΝ αναγνωρίζει Ε/κ δικηγόρο εγγεγραμμένο στο μητρώο των νόμιμων δικηγόρων της Κυπριακής Δημοκρατίας, ούτε απαιτεί από τον ιδιοκτήτη να τον αντιπροσωπεύει κάποιος νόμιμος δικηγόρος.

(γ) ένας Ε/κ ιδιοκτήτης μπορεί να πάει στην "Επιτροπή" και να αρνηθεί την πρόταση και να σταματήσει, είτε να συνεχίσει και αφού εξαντλήσει όλα τα ένδικα (!) μέσα του ψευδοκράτους (περιλαμβανομένου του λεγόμενου Ανώτατου Δικαστηρίου) να καταλήξει στο ΕΔΑΔ από το οποίο να ζητά αποζημίωση για απώλεια χρήσης. Εκτός από την περίπτωση Τ. Λοιζίδου, σε πόσες περιπτώσεις η Τουρκία πραγματικά πλήρωσε το ποσό; Σε ΠΟΣΕΣ; Και ΠΟΣΟΣ χρόνος χρειάστηκε από την αρχή μέχρι την πληρωμή (;) από την Τουρκία;

Κάθε ιδιοκτήτης πρέπει να έχει επίγνωση όλων των παραμέτρων, κινδύνων και πιθανών κινήτρων (τα πιο πάνω είναι ένα δείγμα μόνο). Για παράδειγμα, η εμπλοκή στην «Επιτροπή», δυνατόν να του αφαιρέσει άλλα νόμιμα δικαιώματα όπως σε Δικαστήρια εντός ή εκτός Κύπρου όπου Ε/κ ιδιοκτήτες δυνατόν να απαιτούν αποζημίωση για απώλεια χρήσης της ιδιοκτησίας τους, διατηρώντας αλώβητο το δικαίωμα στην ιδιοκτησία τους.      

Κώστας Μαυρίδης                                       mavrides@ucy.ac.cy

Επισυνάπτω το άρθρο μου που αναμένεται να δημοσιευτεί το Σαββάτο 9.7.2011 στο
"Φιλελεύθερο" και την Κυριακή 10.7.2011 στη "Σημερινή".

Κώστας Μαυρίδης 

«Επιτροπή»: ο Δούρειος Ίππος

Έχουμε καταγράψει ήδη σε αρθρογραφία (τρία άρθρα κατά σειράν) σοβαρές ανακρίβειες που προβλήθηκαν σε τηλεοπτική εκπομπή γύρω από την «Επιτροπή» των κατεχομένων και την απόφαση του ΕΔΑΔ Δημόπουλος. Έκτοτε, δεν βγήκε ένας από όσους επικρίθηκαν για να στηρίξει ΔΗΜΟΣΙΑ τις απόψεις του ή να αποκαταστήσει τις πραγματικότητες, αλλά το αποφεύγουν. Ένας δημόσιος διάλογος στο θέμα θα έριχνε φως ώστε ο απλός κόσμος να αντιληφθεί τις πραγματικότητες και να κρίνει ΟΛΟΥΣ μας. Αν άλλαξαν άποψη, αν έκαναν δεύτερες σκέψεις, αν παρασύρθηκαν αν… , είναι εξαιρετικά σημαντικό να ενημερωθούν οι ενδιαφερόμενοι πολίτες που μετρούν κάθε λέξη μας επειδή το περιουσιακό τους αφορά άμεσα και θα κρίνει εν τέλει το περιεχόμενο της όποιας λύσης.

Το κείμενο της συγκεκριμένης εκπομπής την επόμενη μέρα παραμένει δείγμα ανευθυνότητας. Αναφερόμενο στην λειτουργία της «Επιτροπής» ως τον Δεκ 2011, υποδεικνύει ότι, αν δεν δοθεί παράταση, οι πρόσφυγες δεν θα μπορούν πλέον να διεκδικήσουν αποζημιώσεις για την απώλεια χρήσης των περιουσιών τους και επομένως «ο κίνδυνος να χάσουν τις περιουσίες τους εάν δεν προβούν σε προσφυγή μέχρι τον Δεκέμβρη, είναι κάτι παραπάνω από ορατός». Αυτό είναι το απαύγασμα όσων προβλήθηκαν στην εκπομπή σύμφωνα με τους υπεύθυνους, που δείχνει ότι ταυτίζουν το δικαίωμα αποζημίωσης για την απώλεια χρήσης με το δικαίωμα στην ιδιοκτησία εφόσον μένουν προσκολλημένοι στην 21 Δεκ 2011 που αφορά την λειτουργία της «Επιτροπής». Αλλά, ΔΕΝ αναφέρουν ένα έστω στοιχείο από την απόφαση Δημόπουλος ή κάποια άλλη που να συνδέει το δικαίωμα ιδιοκτησίας με την λειτουργία της «Επιτροπής».

Κι επειδή χωρίς γη και ιδιοκτησίες, το Κυπριακό θα έχει τελειώσει, επαναλαμβάνουμε τα εξής,

(α) Το ΕΔΑΔ δεν υποχρεώνει οποιονδήποτε Ε/κ ιδιοκτήτη να πάει στην «Επιτροπή» για να διασφαλίσει το δικαίωμα στην ιδιοκτησία του 

(β) Η σύνδεση της λειτουργίας της «Επιτροπής» με το δικαίωμα ιδιοκτησίας είναι αυθαίρετη και παραπλανητική

(γ) Η "Επιτροπή" ΔΕΝ είναι Δικαστήριο και δεν προνοεί όσα επιβάλλονται εντός Ε.Ε. και γι αυτό άλλωστε, η λειτουργία της αντίκειται προς την Απόφαση του ΔΕΚ στην υπόθεση Όραμς.

(δ) Η "Επιτροπή" ΔΕΝ πληρώνει αποζημίωση για την απώλεια χρήσης στον Ε/κ επειδή ο ίδιος αυτό ζητά αλλά προσφέρει εκείνο που η ίδια θέλει (γύρω στο 10% της αξίας από το οποίο αφαιρούνται χρεώσεις και προμήθειες) και απαιτεί μεταβίβαση της ιδιοκτησίας στην Τουρκία.

(ε) Η "Επιτροπή" δεν αποδέχεται δικηγόρους της Κυπριακής Δημοκρατίας ενώπιόν της.

Αναφορικά με αίτηση για έκδοση Βρετανού αρχιμαφία και σφετεριστή Ε/κ περιουσιών στην Κλεπίνη της επαρχίας Κερύνειας, σημειώνεται (29.6.2011 - «Φιλελεύθερος»), ότι οι δικές μας «αρμόδιες αρχές …βρίσκονται σε διαβουλεύσεις ώστε να αποφασιστεί ποιο είναι το συμφέρον για την Δημοκρατία να πράξει, νοουμένου ότι υπάρχει και η πολιτική πτυχή του θέματος αφού βρίσκονται σε εξέλιξη συνομιλίες για λύση του Κυπριακού». Η ίδια λογική προβλήθηκε μετά την απόφαση του ΔΕΚ για τους Όραμς στο αίτημα για κατεδάφιση της παράνομης κατοικίας που έκτισαν στην Λάπηθο. Τελικά, η λογική εκείνη επικράτησε και οι «αρμόδιες αρχές» τόνιζαν ότι «το Κυπριακό δεν θα λυθεί στα Δικαστήρια αλλά ως πολιτικό πρόβλημα θα λυθεί συνολικά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων». Το ίδιο λεχτικό προβλήθηκε τις προάλλες από τον Βρεττανό  Υφυπουργό Εξωτερικών στην πρόσφατη επίσκεψη του στην Κύπρο και προβάλλεται επίσης συχνά από τον εκάστοτε κατοχικό εκπρόσωπο. Ενώ όλοι λένε το ίδιο πράγμα, δεν συμφωνούν επειδή καθένας δίνει άλλο περιεχόμενο. Όλοι όμως γνωρίζουν ότι τα αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ, το κοινοτικό κεκτημένο και οι δικαστικές αποφάσεις εμποδίζουν την διζωνικότητα αλά τούρκα. Αυτό το εμπόδιο επιχειρεί να λύσει η «Επιτροπή». Η «Επιτροπή» εισχωρεί σαν δούρειος ίππος για άλωση της γης μας και επιβολή της διζωνικότητας αλά τούρκα, καθώς εμείς … προβληματιζόμαστε πώς να την χειριστούμε.

Κώστας Μαυρίδης                                       mavrides@ucy.ac.cy

Επισυνάπτω το άρθρο μου της βδομάδας με το οποίο επιμένω στις
πραγματικότητες γύρω από την "Επιτροπή" των κατεχομένων με σκοπό τη σωστή
ενημέρωση ειδικά όσων είναι πρόσφυγες ή ιδιοκτήτες κατεχόμενης γης. Επιμένω,
διότι αν χαθεί η γη μας, το Κυπριακό ως εθνικό πρόβλημα θα έχει τελειώσει. 
Κώστας Μαυρίδης