Η απόσταση του χρόνου από τις εξελίξεις (όταν συμβαίνουν) επιτρέπει το φιλτράρισμα ανάμεσα στην ουσία από την μια και τα ανούσια πυροτεχνήματα και παράσιτα λόγω σκοπιμοτήτων από την άλλη. Το 480 π.Χ. στη Σαλαμίνα, ο Θεμιστοκλής οδήγησε τους Έλληνες στη νίκη αξιοποιώντας τα συγκριτικά πλεονέκτημα (στενότητα του κόλπου σε συνδυασμό με το μικρό και ευέλικτο σχήμα των ελληνικών πλοίων). Μπορεί σήμερα να θεωρείται ολοφάνερο πόσο δίκαιο είχε ο Θεμιστοκλής, αλλά στην κρίσιμη ώρα άλλα συνέβαιναν. Και μπορεί να θεωρούνται μύωπες όσοι διαφώνησαν και ζητούσαν να δοθεί η μάχη στο ανοιχτό πέλαγος. Και περίπου ηλίθιοι όσοι οχυρώθηκαν στα ξύλινα τείχη επενδύοντας στην επαλήθευση του χρησμού. Εφόσον όμως η Ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά δεν είναι ποτέ η ίδια, ποιοι έχουν σήμερα τον ρόλο του … μύωπα της Ιστορίας;
Το ζητούμενο ΣΗΜΕΡΑ είναι -ενόσω τα πράγματα βρίσκονται σε εξέλιξη- να επιλέξει ο πολίτης το σωστό μέρος της Ιστορίας. Για μήνες προβλήθηκε το πυροτέχνημα που πολλοί στη δική μας ηγεσία πίστεψαν. Ότι, η ανάληψη από την Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ) της Προεδρίας της Ε.Ε. τον Ιούλιο 2012 είναι κορυφαίας σημασίας ώστε η Τουρκία να θέλει να αποφύγει για να γλυτώσει από τις πιέσεις. Η Προεδρία έχει σημασία αλλά δεν έχει την καθοριστική αξία που Νταβούτογλου-Ερντογάν και Ντάουνερ-Πάσκο προβάλλουν δημόσια. Η Τουρκία επιδιώκει (πράγμα που κορυφώθηκε στο Σχ. Ανάν) να ανατρέψει την αξιοποίηση από την ΚΔ της ευκαιρίας αιώνων, του φυσικού αερίου, εντός της Ε.Ε. Το ορόσημο του Ιούλη ήταν στάχτη στα μάτια των αφελών και στην πραγματικότητα, λειτούργησε ως χρονοδιάγραμμα στις συνομιλίες χωρίς ποτέ να λεχθεί. Μάλιστα, ορισμένοι στην ηγεσία πανηγύριζαν επειδή η λέξη χρονοδιάγραμμα αφαιρέθηκε.
Η πολιτική του Προεδρικού πάντως δείχνει ότι οι σχεδιαστές της δεν αντιλήφθηκαν το στημένο παιγνίδι. Ούτε κατάλαβαν τι επιδιώκει η Τουρκία όπως ο Νταβούτογλου έχει θέσει προ πολλού: η Τουρκία έχει μέλλον με επέκταση στους θαλάσσιους χώρους της Ανατολικής Μεσογείου, όπου βρίσκεται η Κύπρος εντός του «ζωτικού της χώρου» και θα πρέπει να υποταχθεί στο άρμα της. Ο Ερντογάν προειδοποιεί ότι θα συνεχιστούν οι παρεμβάσεις του τουρκικού στόλου νότια της Κύπρου. Παρόμοιες απειλές πρόβαλε ο εκπρόσωπος του Έρογλου τις προάλλες απειλώντας ευθέως ότι σε περίπτωση που διακοπούν οι συνομιλίες… οι συνθήκες είναι κατάλληλες ακόμη και για σύρραξη! Σε ευθυγράμμιση με την τουρκική θέση, ο Ντάουνερ -που κατά τα άλλα υπηρετεί την ειρήνη και ασφάλεια- δήλωσε: «θεωρώ δεδομένο ότι σε μια τέτοια περίπτωση (που δεν υπάρχει συμφωνία και οι Ε/κ εκμεταλλευτούν το φυσικό αέριο) θα υπάρξει κλιμάκωση της έντασης μεταξύ Κύπρου-Τουρκίας και θα μπορούσε να λάβει πραγματικά σοβαρές διαστάσεις». Αυτό στην διπλωματία ερμηνεύεται ως εξώθηση της Τουρκίας, καθώς εμείς σιωπούμε.
Η πολιτική που ακολούθησε η ηγεσία βασίστηκε στην πρόβλεψη ότι το αδιέξοδο δεν συμφέρει στην Τουρκία διότι θα αποκαλυφθούν οι ευθύνες της και θα προκληθούν πάνω της πιέσεις από την διεθνή κοινότητα (Πρόγραμμα Διακυβέρνησης). Και φτάσαμε στο σημείο να αναζητούμε τρόπο απεγκλωβισμού με την ευχή να μην γίνουν αποδεκτές οι προτάσεις μας για να γλυτώσουμε. Καθένας αντιλαμβάνεται ότι η Τουρκία εξυπηρετείται με το ροκάνισμα του χρόνου αλλά η στρατηγική μας στηρίχτηκε στο αντίθετο, με σοβαρό κενό λογικής. Ταυτόχρονα, προβάλλει η πρόταση Αναστασιάδη για ένα «ισχυρό και λειτουργικό κράτος»: «Υπερσυγκεντρωτισμός εξουσιών στο κεντρικό κράτος ή και υπερεξουσίες στον επικεφαλής της κυβερνήσεως θα αποτελέσουν … αίτια είτε απόρριψης μιας ενδεχόμενης λύσης ή της ταχείας κατάρρευσης του κράτους με ολέθριες συνέπειες». Αυτά ισχύουν εφόσον ανατραπεί η αρχή της δημοκρατίας και επικεφαλής είναι υποχρεωτικά Τούρκος. Αυτό το καθοριστικό δεν είναι στο κείμενο και καθένας αντιλαμβάνεται ώσπου φτάνουν τα πυροτεχνήματα.
Κώστας Μαυρίδης mavrides@ucy.ac.cy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου