Είναι Nόμιμη η «Επιτροπή»;

Από καιρό και κατ΄επανάληψην τεκμηριώσαμε ότι η «Επιτροπή» είναι ο δούρειος ίππος της Τουρκίας για άλωση του απαιτούμενου ποσοστού Ε/κ κατεχόμενης γης ώστε να κατέχει νόμιμα την πλειοψηφία. Και αποκαλύψαμε μύθους που στήθηκαν για να εγκλωβίσουν Ε/κ ιδιοκτήτες. Κυβέρνηση, Γενικός Εισαγγελέας, κόμματα και ορισμένοι βουλευτές με παρεμβάσεις τους αποδοκίμασαν την «Επιτροπή» για την αναποτελεσματικότητά της, θεωρώντας δεδομένη τη νομιμότητά της. Αυτό όμως απαιτεί εξηγήσεις. Από την αναποτελεσματικότητα ως την παρανομία (έλλειψη νομιμότητας) ενός οργάνου (συγκεκριμένα της «Επιτροπής), υπάρχει διαφορά με τεράστιες νομικές και πολιτικές συνέπειες.   

Η αντίληψη για νομιμότητα στηρίζεται στην απόφαση του ΕΔΑΔ (Δημόπουλος) βάσει της οποίας νομιμοποιήθηκε (στο παρόν στάδιο) η «Επιτροπή». Το ΕΔΑΔ –όργανο του Συμβουλίου της Ευρώπης- περιορίζεται σε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη βάση σχετικής Σύμβασης και επαφίεται σε ΠΟΛΙΤΙΚΗ πίεση να εφαρμοστούν από χώρες που το αρνούνται. Χαρακτηριστική περίπτωση η Τ. Λοιζίδου, όπου εκδόθηκε απόφαση πριν περίπου 15 χρόνια και η Τουρκία πλήρωσε ένα ποσό (περιελάμβανε αποζημίωση για απώλεια χρήσης) επειδή εξυπηρετούσε τις πολιτικές της επιδιώξεις, όμως έκτοτε ΔΕΝ πλήρωσε οτιδήποτε άλλο, ούτε παρέδωσε την περιουσία στην ιδιοκτήτρια όπως προνοούσε η απόφαση του ΕΔΑΔ. Η Τουρκία αρνείται να εφαρμόσει εκείνη την απόφαση του ΕΔΑΔ και θα το αποφασίζει τώρα μόνη της;

Στην αντίπερα όχθη, το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ) που ανήκει στην Ε.Ε. έκρινε (υπόθεση Αποστολίδης) ότι στα κατεχόμενα ισχύει το κτηματολόγιο της Κυπριακής Δημοκρατίας και προφανώς, επικρατεί η όποια νομιμότητα αποφασίσει το κράτος. Οτιδήποτε άλλο είναι παράνομο. Ούτε ο χρόνος από το 1974 επηρέασε, ούτε τα δικαιώματα του «χρήστη», ούτε αν υπάρχει διαθέσιμο ένδικο μέσο (η «Επιτροπή»). Το ΔΕΚ εκδικάζοντας βάσει του ΣΥΝΟΛΟΥ του κοινοτικού δικαίου (παραβιάσεις παντός είδους, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οτιδήποτε άλλο) αποφάσισε ότι η ανέγερση κατοικίας στα κατεχόμενα χωρίς την άδεια του Ε/κ ιδιοκτήτη, συνιστά παρανομία. Η παρανομία αυτή δεν αφορά ανθρώπινα δικαιώματα αλλά παραβίαση κρατικής/κοινοτικής νομοθεσίας. Συνεπώς, στο πνεύμα του κοινοτικού δικαίου και της σχετικής απόφασης του ΔΕΚ, δεν μπορεί να λειτουργήσει  «Επιτροπή» (ως περίπου δικαστήριο της Τουρκίας!) στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας χωρίς την άδεια του νόμιμου κράτους. Το γεγονός ότι η Τουρκία ασκεί έλεγχο στα κατεχόμενα (όπως το ΕΔΑΔ διαπίστωσε τόσες φορές), δεν εξυπακούει νομιμοποίηση της παρουσίας της. Απλά, το «δικαστήριο» ξένης και μάλιστα εισβάλλουσας χώρας που λειτουργεί στην επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας χωρίς την έγκριση της είναι ΠΑΡΑΝΟΜΟ.

Η απόφαση του ΔΕΚ (νομιμότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας) συγκρούεται με εκείνην του ΕΔΑΔ (νομιμότητα της «Επιτροπής» και μέσω της, της Τουρκίας στην Κύπρο). Φυσικά, η  Τουρκία δρα όπως την συμφέρει, ως εάν να μην υπάρχει η απόφαση του ΔΕΚ. Δεν κατανοώ γιατί εντός της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπάρχουν φορείς που κάνουν το ίδιο. Γι αυτό και επιβάλλεται να τεκμηριώσουν το γιατί υιοθετούν  τα περί νόμιμης «Επιτροπής» και γιατί το ΕΔΑΔ υπερτερεί του ΔΕΚ.

Η αναγνώριση νομιμότητας στην «Επιτροπή» εξυπακούει αναγνώριση μέσου της, νόμιμης παρουσίας της Τουρκίας στην Κύπρο, πράγμα που ανατρέπει την μέχρι τώρα παράνομη παρουσία της. Αυτή την ανατροπή θα την βρούμε μπροστά μας. Εφόσον όμως Κυβέρνηση, κόμματα και βουλευτές το θέλουν, υπάρχει τρόπος για ουσιαστική συμβολή με θέσπιση  νομοθεσίας που θα καθιστά ξεκάθαρα την «Επιτροπή» παράνομη. Προφανώς, η νομική κάλυψη υπάρχει αφού με βάση το σύνολο του κοινοτικού δικαίου που επιλαμβάνεται το ΔΕΚ και δεσμεύει την Κυβέρνηση και την Ε.Ε. στο σύνολό της, η «Επιτροπή» ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΗ.  Αν πιστεύουν κάτι διαφορετικό, θα πρέπει να το τεκμηριώσουν γιατί πρόκειται για εξαιρετικά κρίσιμο ζήτημα.

Κώστας Μαυρίδης                                       mavrides@ucy.ac.cy                                                           

Ο Φιλόσοφος Κυριάκος Μάτσης Σήμερα

Πενήντα δύο χρόνια από τη θυσία του (19 Νοεμβρίου 1958) στο Δίκωμο στα ριζά του Πενταδάκτυλου, ο τομεάρχης της Κερύνειας Κ. Μάτσης παραμένει επίκαιρος και ξεχωριστός. Εκείνο που τον κάνει ξεχωριστό από τους άλλους αντρειωμένους της ΕΟΚΑ, είναι η διεισδυτική δύναμη του πνεύματος του που πηγάζει από μια στέρεα φιλοσοφημένη προσωπικότητα. Τα γραπτά του κείμενα σε συνδυασμό με τις πράξεις του, το αποκρυσταλλώνουν. Ωστόσο, όσοι σήμερα -από τα αριστερά ως τα δεξιά- επιχειρούν να τον οικειοποιηθούν και να τον προσαρμόσουν στις σκοπιμότητές τους, διαπράττουν μέγιστη ιεροσυλία.

Η αποστολή του Κ. Μάτση στη ζωή –εκτός και εντός ΕΟΚΑ- υπήρξε ώριμος καρπός και απαύγασμα της φιλοσοφίας του για τη ζωή. Μιας φιλοσοφίας που καθιστά το πνεύμα ως την υπέρτατη ανθρώπινη δύναμη, η οποία υποτάσσει την ύλη με όλες τις μορφές της. Δεν πρόκειται για μια παροδική θεωρητική διάθεση, αλλά για φιλοσοφία που μετουσιώνεται σε αληθινή και έμπρακτη αντιμετώπιση από τον Μάτση των μικρών αλλά και των σπουδαίων στιγμών της ζωής.

Με τη δική του φιλοσοφική ματιά, ο Μάτσης αντιμετωπίζει την σύνδεση ανάμεσα στην γη και τους ανθρώπους που την καλλιεργούν για να σημειώσει πως, ενώ ένας «θα σταθεί μόνο στα οφέλη που προσπορίζεται η υλική πλευρά», άλλος «έχει τη δύναμη να νιώσει πέρα για πέρα τη χαρά της έξαρσης που χαρίζει η πνευματική». Όταν αργότερα συλλαμβάνεται από τους Άγγλους, δηλώνει ευθαρσώς και πλήρως συνειδητοποιημένος ότι ανήκει στην ΕΟΚΑ και αγωνίζεται για την ελευθερία της πατρίδας του. Μπροστά στα φοβερά βασανιστήρια που τον υποβάλλουν οι Εγγλέζοι και οι επικουρικοί, ο Κ. Μάτσης οπλισμένος με το ακλόνητο πνεύμα του, παρατηρεί το σώμα να υπόκειται στα φρικτά μαρτύρια, αλλά το πνεύμα του δεν υποτάσσεται. Η αποκορύφωση της έμπρακτης φιλοσοφίας του ενσαρκώνεται στην απάντηση που έδωσε στον Στρατάρχη Χάρτινγκ ο οποίος του πρόσφερε ένα μυθικό για την εποχή ποσό χρημάτων για να αποκαλύψει που κρυβόταν ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ. Και ο Μάτσης απαντά: «Ου  περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα αλλά περί αρετής. Λυπούμαι διότι με έχετε προσβάλει». Αυτή η φράση συμπυκνώνει την πεμπτουσία της φιλοσοφίας του.

Σήμερα, διάφοροι επιτήδειοι επιδιώκουν να προσαρμόσουν τον Κ. Μάτση στις δικές τους πολιτικές σκοπιμότητες. Οι μεν τον βαφτίζουν «επαναπροσεγγιστή» στα μέτρα τους για να καλύψουν με πατριωτισμό τις δικές τους αβαρίες. Και οι άλλοι τον θεωρούν δικό τους «εθνικόφρονα» με βάση τις αντιλήψεις τους περί τούτου και αφού του κάνουν μνημόσυνο.

Ο Κ. Μάτσης δεν υποτάσσεται σε σημερινές σκοπιμότητες. Το 1944, προτού προκύψουν οι Διεθνείς Συμβάσεις περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ο Κ. Μάτσης απαρίθμησε τα «Δικαιώματα του Ανθρώπου». Παρεμπιπτόντως, σε αυτά περιέλαβε και το δικαίωμα της περιουσίας. Ο Κ. Μάτσης υπήρξε συνειδητοποιημένος Έλληνας και Άνθρωπος. Και τα δύο με κεφαλαίο, διότι, είναι τίτλοι που τους καταξιώθηκε με την ζωή του και όχι απλά τους κληρονόμησε. Επειδή λοιπόν, στα φιλοσοφημένα γραφόμενα του αναδύεται ένας προφητικός και ποιητικός λόγος, οι πιο κάτω στίχοι αποτελούν παράκληση να αφήσουμε αμόλυντο τον Έλληνα και Άνθρωπο Κυριάκο Μάτση.   

 

Συμπληγάδες  

Εξόριστε ποιητή και προφήτη άκουσε το λογισμό μου:

Σαν βγήκα στον πηγαιμό για την Ιθάκη,

Ποσειδώνα, Κίρκη και Σειρήνες ποτές μου δεν συνάντησα.

Καμιά Πηνελόπη δεν έμπλεκε τη μέρα και να χαλά τη νύχτα για χάρη μου.

Ούτε σκυλί με αναγνώρισε σαν πάτησα στο πατρικό μου.

Τίποτες απ’ αυτά δεν συνάντησα στο δρόμο μου,    

γιατί εκτίμησαν οι έμποροι την αξία του

κι αποδέχτηκα ο άθλιος για αντιπαροχή την αποζημίωση.

Εξόριστε ποιητή και προφήτη μου:

Τη ζωή μου τη ξόδεψα σφηνωμένος ανάμεσα στις συμπληγάδες.

Γι’ αλλού δεν το κούνησα ποτές.

Κι απόμεινα ανάμεσα Τροόδους και Πενταδακτύλου

συλλαβίζοντας αυτό το παραμύθι 

με τη μόνη και στερνή επιθυμία ενός μελλοθάνατου

που εκλιπαρεί την επιείκεια σου.

Κώστας Μαυρίδης (Δίκωμο – Επαρχία Κερύνειας)                    mavrides@ucy.ac.cy

«Επιτροπή»: Νόμιμη ή Παράνομη;

Τώρα που οι μύθοι διαλύονται και γίνεται αντιληπτό πως η «Επιτροπή» αποζημιώσεων αποκτά Ε/κ κατεχόμενες ιδιοκτησίες με ποσό γύρω στο 7% της αξίας τους (μετά από χρεώσεις και προμήθειες δικηγόρων, μεσαζόντων, εκτιμητών, «ΦΠΑ» καθεστώτος κ.ά.), θεωρώ φρόνιμο να προχωρήσει ο διάλογος ένα βήμα παρακάτω, για το τι σημαίνει όταν η Τουρκία μέσω της «Επιτροπής» αποχτά Ε/κ γη.  Κυβέρνηση, Γενικός Εισαγγελέας, κόμματα και βουλευτές εκθέτουν την «Επιτροπή» για την αναποτελεσματικότητά της αλλά δεν αμφισβητούν τη νομιμότητα της. Όμως, άλλο η αναποτελεσματικότητα και άλλο η παρανομία (έλλειψη νομιμότητας). Πρόκειται για τεράστια διαφορά με ανυπολόγιστες νομικές και πολιτικές συνέπειες.  

Το ΕΔΑΔ –όργανο του Συμβουλίου της Ευρώπης- περιορίζεται σε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη βάση σχετικής Σύμβασης και είναι αυτό που με απόφαση του (Δημόπουλος) νομιμοποίησε προς το παρόν την «Επιτροπή». Το ΕΔΑΔ δεν διαθέτει μηχανισμό εφαρμογής των αποφάσεων του αλλά επαφίεται σε ΠΟΛΙΤΙΚΗ πίεση π.χ. πίεση στην Τουρκία να την εφαρμόσει. Στην γνωστή περίπτωση Τ. Λοιζίδου, εκδόθηκε απόφαση πριν περίπου 15 χρόνια και αργότερα η Τουρκία πλήρωσε ένα ποσό (περιελάμβανε αποζημίωση για απώλεια χρήσης) επειδή έκρινε πως εξυπηρετούσε τις πολιτικές της επιδιώξεις και έκτοτε ΔΕΝ πλήρωσε οτιδήποτε άλλο, ούτε παρέδωσε την περιουσία στην ιδιοκτήτρια όπως προνοούσε η απόφαση του Δικαστηρίου.

Το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ) – ανήκει στην Ε.Ε. – διαθέτει μηχανισμό εκτέλεσης των αποφάσεων όπου είναι εφικτό και σκοπό έχει την προστασία των πολιτών  της Ε.Ε. (υπό αυτή την έννοια, δεν περιλαμβάνει πολίτες χωρών όπως η Τουρκία αφού δεν είναι μέλος της Ε.Ε.). Στην υπόθεση Αποστολίδης εναντίον Όραμς, το ΔΕΚ έκρινε τελεσίδικα ότι στα κατεχόμενα ισχύει η νομιμότητα (το κτηματολόγιο) της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οτιδήποτε άλλο είναι παράνομο. Ούτε ο χρόνος από το 1974 επηρέασε την απόφαση, ούτε τα δικαιώματα του «χρήστη», ούτε αν υπάρχει διαθέσιμο αποτελεσματικό ένδικο μέσο (η «Επιτροπή»). Το ΔΕΚ εκδικάζοντας βάσει του ΣΥΝΟΛΟΥ του κοινοτικού δικαίου (παραβιάσεις παντός είδους, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οτιδήποτε άλλο) αποφάσισε στην περίπτωση ότι η ανέγερση κατοικίας στα κατεχόμενα χωρίς την άδεια του Ε/κ ιδιοκτήτη, συνιστά παρανομία. Αυτό δεν αφορά ανθρώπινα δικαιώματα αλλά παραβίαση κρατικής/κοινοτικής νομοθεσίας και δεσμεύει την Κυπριακή Δημοκρατία. Συνεπώς, δεν μπορεί να λειτουργήσει η «Επιτροπή» (ως δικαστήριο που ανήκει την Τουρκία) στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας χωρίς την άδεια του κράτους. Το γεγονός ότι η Τουρκία ασκεί έλεγχο στα κατεχόμενα (όπως το ΕΔΑΔ διαπίστωσε τόσες φορές), δεν εξυπακούει νομιμοποίηση της παρουσίας της. Το όποιο «δικαστήριο» ξένης και μάλιστα της εισβάλλουσας χώρας που λειτουργεί στην επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας χωρίς έγκριση είναι ΠΑΡΑΝΟΜΟ. Από την άλλη, όποιος αποδέχεται τη νομιμότητα της «Επιτροπής», αποδέχεται νόμιμη παρουσία της Τουρκίας στην Κύπρο. Επομένως, οι προεκτάσεις της απόφασης του ΔΕΚ συγκρούονται με εκείνες του ΕΔΑΔ. Κατανοώ γιατί η Τουρκία συμπεριφέρεται ως εάν η απόφαση του ΔΕΚ να μην υπάρχει. Δεν κατανοώ γιατί αρμόδιοι φορείς και πρόσωπα εντός της Κυπριακής Δημοκρατίας, κάνουν το ίδιο. Και γιατί θεωρούν ότι το ΕΔΑΔ υπερτερεί του ΔΕΚ; Πως θα αντιδρούσαν εάν δικαστική απόφαση κράτους της Ε.Ε. θέτει την κρατική/κοινοτική νομοθεσία υπεράνω του ΕΔΑΔ υπό ορισμένες περιστάσεις;  

Η μη αμφισβήτηση της νομιμότητας της «Επιτροπής», εξυπακούει αναγνώρισή της ως νόμιμου δικαστηρίου (!) της Τουρκίας στην Κύπρο και αυτό ανατρέπει την μέχρι τώρα παράνομη παρουσία της. Αυτή την ανατροπή θα την βρούμε μπροστά μας (σε αυτό το στάδιο, δεν θέλω να πω περισσότερα). Εάν όμως Κυβέρνηση, κόμματα και βουλευτές θέλουν, υπάρχει τρόπος για ουσιαστική συμβολή. Μπορούν να θεσπίσουν νομοθεσία που θα καθιστά την «Επιτροπή» παράνομη και τις αποφάσεις της άκυρες. Υπάρχει η νομική κάλυψη. Και γι αυτό θα επανέλθουμε. Άλλωστε, με βάση το σύνολο του κοινοτικού δικαίου όπως επιλαμβάνεται το ΔΕΚ, η «Επιτροπή» ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΗ.    

Κώστας Μαυρίδης                                                   mavrides@ucy.ac.cy

Η Άρνηση της Πραγματικότητας και ο Ελληνισμός

Πολλοί αγαπάμε την Ελλάδα και αγωνιούμε για τον ελληνισμό. Δεν σημαίνει όμως ότι εκείνος που εκφράζει ή νοιώθει το μεγαλύτερο βαθμό αγάπης και αγωνίας για τον ελληνισμό, έχει τη σωστή αντίληψη των πραγμάτων ή διαθέτει τη σωστή συνταγή για το μέλλον. Και δυστυχώς, αυξάνεται ολοένα ο αριθμός όσων δεν αποδέχονται την πραγματικότητα και βρίσκουν τρόπους να την στηρίξουν την άρνηση τους σε οικονομικούς δείχτες. Όμως, επειδή η πραγματικότητα είναι όντως δυσβάσταχτη, ας επικεντρωθούμε στα κύρια για να μην χαθούμε στα επιμέρους.

Πρώτον, χάριν εθνικής  αυτογνωσίας, οφείλουμε να παραδεχτούμε τα γεγονότα και να διαμορφώσουμε άποψη για το μέλλον με βάση την πραγματικότητα. Η κατανόηση των γεγονότων υποβάλλει ότι η Ελλάδα εκχώρησε κυριαρχικά δικαιώματα για να συνεχίσει να απολαμβάνει τις ευρώ-δανειακές δόσεις. Ένας θα μπορούσε να περιγράψει την Ελλάδα σήμερα ως χώρα φόρου υποτελής διότι λειτουργεί υπό το Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο. Σε άλλες εποχές θα το έλεγαν, επιτροπεία.

Δεύτερον, οι επιλογές ενώπιον μας είναι ΜΟΝΟ δύο. Είτε (α) η Ελλάδα παλεύει για παραμονή της στο ευρώ  (χωρίς 100% βεβαιότητα) είτε (β) φεύγει, εγκαταλείπει, εκδιώκεται ή όπως αλλιώς ονομαστεί με την όποια αβεβαιότητα αυτό συνεπάγεται. Αυτές είναι οι δύο επιλογές. Η έξοδος από το ευρώ θα παρασύρει την Ελλάδα σε οικονομική εξαθλίωση πιο κάτω από το σήμερα. Περιορίζομαι σ΄ ένα μόνο πράγμα εκ των προτέρων (σε αντίθεση με τους εκ των υστέρων «αναλυτές» που είναι πάντα σωστοί).  Μεγάλος αριθμός προϊόντων πρώτης ανάγκης για κατανάλωση από τον απλό κόσμο  (τρόφιμα, καύσιμα, φάρμακα κ.ά.) είναι εισαγόμενα. Υπό τις εξαιρετικά δύσκολες σημερινές συνθήκες ένας Έλληνας επιβιώνει με χίλια βάσανα. Η εισαγωγή της … «νέας δραχμής» θα είναι αναπόφευκτα σοβαρά υποτιμημένη σε σχέση με νομίσματα (π.χ. ευρώ, δολάριο)  και αυτό θα εξυπακούει ουσιαστική μείωση στην αγοραστική δύναμη του σημερινού οικογενειακού εισοδήματος. Για παράδειγμα, εάν το μηνιαίο εισόδημα 1000 ευρώ αγοράζει τώρα ένα συγκεκριμένο καλάθι προϊόντων πρώτης ανάγκης (τα περισσότερα εισαγόμενα), για την ίδια οικογένεια το εισόδημα πλέον σε δραχμές θα αγοράζει ένα σημαντικά μειωμένο καλάθι  προϊόντων.  Εν ολίγοις, θα προκύψει ουσιαστική περαιτέρω μείωση στο βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας. Επειδή κάποιοι δυνατόν να έχουν διαφορετική άποψη, καλό είναι να την παραθέσουν τώρα εκ των προτέρων, ώστε να μπορούμε να κριθούμε όλοι μας. Για όσους θα προστρέξουν να αναφερθούν σε εθνική οικονομική αυτάρκεια με εγχώρια προϊόντα, απλά επιβεβαιώνουν την άρνηση της πραγματικότητας.

Η επιδίωξη για παραμονή στο ευρώ είναι καλύτερη εφόσον υπάρχει πολιτική που το καθιστά εφικτό στόχο. Γι αυτό και το όποιο «κούρεμα» στο δημόσιο χρέος θα πρέπει οπωσδήποτε να καθιστά εφικτή τη βιωσιμότητα του εναπομείναντος χρέους, δηλαδή να μπορεί να αποπληρωθεί. Πράγμα όμως που δεν επαφίεται στην Ελλάδα να αποφασίσει, αλλά είναι θέμα συναπόφασης με τους δανειστές της. Και φυσικά, το επιθυμητό θα ήταν να συνδυάζεται με σοβαρή οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα.  Αλλά, επιθυμητό δεν σημαίνει ότι θα γίνει στην πραγματικότητα αφού δεν το αποφασίζει η Ελλάδα.

Ολοένα όμως εμπεδώνονται απόψεις πως πρόκειται για μια διεθνή συνομωσία και ως απόδειξη προβάλλουν οικονομικούς δείχτες άλλων χωρών με συγκριτικά πολύ χειρότερη οικονομία από την Ελλάδα που δεν αντιμετωπίζουν τα δικά μας διλήμματα π.χ. εξωτερικός δανεισμός, Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν σε απόλυτες τιμές κ.ά. Αυτά τα στοιχεία μπορεί να προσομοιάζουν με εκείνα που μας έφεραν στο χάλι μας, αλλά δεν είναι τα ίδια με εκείνα που θεωρούνται τα πλέον σημαντικά από τους δανειστές μας. Όσο και αν μοιάζουν, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ. Στην ουσία πρόκειται για επιλεκτική πρόταξη που άλλωστε δεν έχουν αξία εφόσον έτσι το αξιολογούν οι δανειστές μας. Εντούτοις, υπάρχει καλή απόδειξη ότι κύρια κριτήρια σύγκρισης έγιναν για όλους τα ίδια (τα γνωστά κριτήρια Μάαστριχτ) που χρησιμοποιήθηκαν και ως δείχτες για εισδοχή στην ευρωζώνη πριν μια δεκαετία.  Αν κάποιοι επιμένουν και πάλι στην άρνησή τους, δεν υπάρχει επιχείρημα να τους μεταπείσει. Και όσο αυξάνονται, αυξάνεται και το ενδεχόμενο η Ελλάδα να οδηγηθεί στο περιθώριο –ίσως και στον ιστορικό αφανισμό-  για πολλά-πολλά χρόνια. Διότι η αγωνία για την τύχη της Ελλάδας δεν υποκαθιστά το εθνικά σωστό.

Κώστας Μαυρίδης                                                   mavrides@ucy.ac.cy

Στο δρόμο που χάραξε ο Ντάουνερ

Την ερχόμενη βδομάδα αρχίζει άλλη μια φάση των διαπραγματεύσεων, όπως καθορίστηκε από τα Η.Ε. στην πρόσφατη τριμερή συνάντηση στο Long Island της Νέας Υόρκης. Όσοι παρακολουθούν τα διαδραματιζόμενα με τον Ντάουνερ και Πάσκο, γνωρίζουν ότι εξαρχής  αποκαλύψαμε συγκεκριμένα στοιχεία και ενέργειές τους, μετά την απογοητευτική στάση που εκδήλωσαν αρμόδιοι στην διαπραγματευτική μας Ομάδα για το θέμα. Ανάμεσα στις πολλές δράσεις του βρώμικου δίδυμου,  ήταν και η συμπαιγνία με τον Τούρκο Μόνιμο Αντιπρόσωπο στο Συμβούλιο Ασφαλείας, πίσω από την πλάτη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ανάμεσα τους και αδικήματα για παρεμβάσεις προς Ευρωπαίους Δικαστές. Τι θα έπρατταν οι Τούρκοι, αν συνέβαινε εναντίον τους ένα από όσα συνέβησαν συνωμοτικά εναντίον της Ελληνικής πλευράς;

Δεν φταίει η πλευρά μας που ο Ντάουνερ ανέλαβε μεσολαβητής του ΟΗΕ, αλλά είναι η  στάση της ηγεσίας (από το Προεδρικό μέχρι τη λεγόμενη αντιπολίτευση) που τον εξέθρεψε στη συνέχεια έως σήμερα. Ενώ από πριν δύο χρόνια τεκμηριώναμε στη βάση εγγράφων τα κόλπα και τις πονηριές του Ντάουνερ για να εγκλωβίσει την πλευρά μας, στο Προεδρικό και στην Προεδρία του ΔΗΣΥ θύμωναν (!) γιατί αποκαλύπταμε τις βρωμιές.

Παρεμπιπτόντως, η υπέρμετρη αισιοδοξία υιοθετήθηκε από τον Ντάουνερ από την αρχή. Χαρακτηριστικά, για χρόνια ενόσω διαρκούσαν οι συνομιλίες στην Κύπρο, ο Ντάουνερ διέβλεπε συνεχώς ουσιαστική πρόοδο που θα κατέληγε όπου νάναι σε τελική συμφωνία. Ομολογουμένως, είναι τόσο δεσμευμένος που κατάντησε άλλο τόσο προβλεπτός. Στην πρόσφατη τριμερή συνάντηση αφού εγκωμίασε (!) ακατάπαυστα «τους εξοχότατους ηγέτες» για τις υπέρ-προσπάθειες που καταβάλλουν, διαπίστωσε πάλι «θετικές, παραγωγικές και έντονες» συζητήσεις. Όμως, επειδή ουσιαστική πρόοδος δεν υπήρξε,  ο Ντάουνερ έπρεπε να βρει. Και έπεισε τον «χαμένο» Γ.Γ. του ΟΗΕ να ανακοινώσουν ξανά στη Νέα Υόρκη τη σύγκλιση των δύο πλευρών σε δευτερεύουσες πτυχές που είχε προκύψει προηγουμένως στην Κύπρο. Κατά τα άλλα, ο Ντάουνερ ερωτώμενος είχε έτοιμη την απάντηση για το ρόλο του: «ούτε επιδιαιτητικός, ούτε γεφυροποιητικός, ούτε  διαμεσολαβητικός…. απλά μιλούμε στις δύο πλευρές εκτενώς, για τις θέσεις … της άλλης πλευράς». Για αυτό πήγαν στη Νέα Υόρκη; Για να κουβεντιάζουν τις θέσεις της μιας πλευράς στην άλλη, πράγμα που μπορούσε να γίνει στην Κύπρο; Η πλασματική εικόνα υπηρετεί τις  σκοπιμότητες του Ντάουνερ και των Τούρκων που θέλουν να φαίνεται πρόοδος, αλλά όχι την πλευρά που αναζητά την ουσία για αποδεκτή λύση.    

Ως γνωστό, ένα από τα διαπραγματευτικά κόλπα ήταν και το «τίποτα δεν είναι συμφωνημένο αν δεν συμφωνηθούν όλα». Τότε υιοθετήθηκε από την διαπραγματευτική μας Ομάδα ως σοβαρή επιτυχία. Που θα μπορούσε να ήταν, αν οι διαπραγματευτές μας είχαν άλλες πεποιθήσεις. Τα πράγματα είναι όντως δύσκολα για όποιον και να ήταν διαπραγματευτής. Αλλά οι πεποιθήσεις, η διορατικότητα και η ορθή αντίληψη των πραγμάτων την ώρα των εξελίξεων, δυστυχώς απουσιάζουν από όσους διαχειρίζονται τις τύχες μας. Αυτό δεν μειώνει τις καλές προθέσεις. Εντούτοις, περιορίζομαι στο εξής που δείχνει την ενδογενή αδυναμία. Πρόσωπα που γνώριζαν το 2004 ότι το προτεινόμενο σχέδιο «φρόντιζε» να αφαιρέσει από την  Κυπριακή Δημοκρατία την ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ αιώνων να αξιοποιήσει ενεργειακό πλούτο (πράγμα που αναζητά όλη η υφήλιος), το αποδέχονταν και το χειρότερο, σιώπησαν τότε. Τώρα όμως έχουν άποψη και το διαχειρίζονται ως να μη συνέβη κάτι. Φυσικά, οι εκλογές έρχονται και όποιος θέλει να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας «θυμώνει» τώρα εναντίον του Ντάουνερ για να ικανοποιούνται οι μελλοντικοί ψηφοφόροι. Αλλά επί της ουσίας ο σχεδιασμός παραμένει αναλλοίωτος στο δρόμο που χάραξε ο Ντάουνερ και η προοπτική αλλαγής πεποιθήσεων απίθανη, πράγμα που μεγιστοποιεί την απόγνωση.  

Κώστας Μαυρίδης                                       mavrides@ucy.ac.cy

«Επιτροπή»: η Απάτη Συνεχίζεται Εδώ και μήνες, ιδιαίτερα μέσω αρθρογραφίας επιδιώκω να δώσω σφαιρική ενημέρωση σε ανυποψίαστους ιδιοκτήτες κατεχόμενης γης. Ούτε χρηματικό συμφέρον είχα, ούτε έχω. Αποκορύφωμα της επικρατούσας παραπληροφόρησης υπήρξε τηλεοπτική εκπομπή για το θέμα. Την επόμενη της εκπομπής, αναρτήθηκε κείμενο από τους υπεύθυνους το οποίο αναφερόμενο στη λειτουργία της «Επιτροπής» μέχρι τον Δεκ 2011, υποδεικνύει στους πρόσφυγες και άλλους Ε/κ ιδιοκτήτες κατεχόμενης γης ότι, «ο κίνδυνος να χάσουν τις περιουσίες τους εάν δεν προβούν σε προσφυγή μέχρι τον Δεκέμβρη, είναι κάτι παραπάνω από ορατός». Το απαύγασμα λοιπόν της εκπομπής με καλεσμένους ειδικούς είναι πως όσοι δεν καταφύγουν στην «Επιτροπή», «είναι κάτι παραπάνω από ορατό» ότι χάνουν τις περιουσίες τους! Αυτά προβλήθηκαν δημόσια, μόνο που η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Στην πραγματικότητα, είναι η συντριπτική πλειοψηφία όσων καταφεύγουν στην «Επιτροπή» που χάνουν οριστικά την περιουσία τους (με βάση στοιχεία της «Επιτροπής») έναντι ενός ποσού που ξεκαθαρίζει γύρω στο 7% της αξίας της περιουσίας. Και «είναι κάτι παραπάνω από ορατό» ότι στο μέλλον τα πράγματα θα χειροτερεύουν σε όσους καταφεύγουν στην «Επιτροπή». Πάντως, πρόνοια όπως την αντιλαμβάνονται οι εγνωσμένης πείρας ειδικοί που θεωρούν ότι με τη λήξη της θητείας της «Επιτροπής» μέχρι τις 21 Δεκ 2011, οι Ε/κ χάνουν οριστικά το δικαίωμα στην ιδιοκτησία τους, δεν υπάρχει πουθενά στη σχετική απόφαση του ΕΔΑΔ (υπόθεση Δημόπουλος). Διαφορετικά, ας δείξουν επιτέλους ένα τέτοιο υποστηριχτικό στοιχείο. Επιπλέον, μια τόσο αυθαίρετη ερμηνεία δεν έδωσε καν η Τουρκία. Και έκτοτε, δεν βγήκε ένας από όσους εμπλέκονται για να στηρίξει ΔΗΜΟΣΙΑ τις απόψεις του και ούτε φυσικά να επανορθώσει. Αντιθέτως, οι ανακρίβειες και οι αποκρύψεις συνεχίζονται και ο μύθος ανατροφοδοτείται. Προφανώς, τα χρήματα είναι πάρα πολλά. Επιμένω ότι ένας δημόσιος διάλογος στο θέμα θα έριχνε φως ώστε ο απλός κόσμος να αντιληφθεί τις πραγματικότητες και να κρίνει ΟΛΟΥΣ όσους δηλώνουμε ότι επιδιώκουμε να ενημερώσουμε τους ενδιαφερόμενους πολίτες. Άλλωστε, το περιουσιακό θα κρίνει εν τέλει το περιεχόμενο της όποιας λύσης. Χωρίς γη και ιδιοκτησίες, το Κυπριακό έχει τελειώσει. Πρόσφατα, προβλήθηκε και η εξής «πατριωτική» θέση από το Λονδίνο: Θα πρέπει να πάνε όλοι ανεξαιρέτως στην «Επιτροπή» «προκειμένου να δοκιμαστεί η Τουρκία για την κατοχή της Κύπρου και εάν χρειαστεί να πάμε πίσω στο ΕΔΑΔ». Έτσι ακριβώς το θέτει δικηγορικό γραφείο στην Αγγλία που αναζητά πελάτες. Το ίδιο λέχθηκε και εδώ από όσους παροτρύνουν τους ιδιοκτήτες να πάνε στην «Επιτροπή» και εάν απορρίψουν την πρόταση της θα συνεχίσουν στο ΕΔΑΔ με την βεβαιότητα ότι θα διασφαλίσουν την ιδιοκτησία τους. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει βεβαιότητα προς τούτο. Υπάρχει μεν πιθανότητα σε βάθος χρόνου να κριθεί αναποτελεσματική η «Επιτροπή», αλλά και εάν αυτό συμβεί, θα έχουν ως τότε τουρκοποιηθεί οριστικά και νόμιμα έναντι του ΕΔΑΔ, αρκετές Ελληνοκυπριακές περιουσίες που τόσο χρειάζεται το κατοχικό καθεστώς. Από την άλλη όμως, υπάρχει και η πιθανότητα να επικρατήσει εκείνο που το ΕΔΑΔ σημειώνει στην δικαστική του απόφαση. Ότι δηλαδή, επαφίεται ουσιαστικά στο κράτος (δες Τουρκία) να αποφασίζει την πλέον σωστή θεραπεία υπό τις περιστάσεις. Συνεπώς, αφού ο Ε/κ ιδιοκτήτης θα έχει πληρώσει μερικές χιλιάδες ευρώ στην διαδικασία ενώπιον της «Επιτροπής» και του «Ανωτάτου Δικαστηρίου» του ψευδοκράτους, θα καταλήξει μετά από χρόνια στο ΕΔΑΔ …, χωρίς καμιά βεβαιότητα ότι θα του διασφαλιστεί το δικαίωμα στην περιουσία του. Αλλά, πιθανόν να κριθεί ΜΟΝΟ η επάρκεια του ποσού που πρότεινε η «Επιτροπή» και επομένως, ο Ε/κ να χάσει οριστικά την περιουσία του επειδή το ΕΔΑΔ δυνατόν να περιορίσει την κρίση του στο ποσό που προτάθηκε, αγνοώντας την επιθυμία του Ε/κ ιδιοκτήτη. Αυτός ο κίνδυνος ούτε καν υποδεικνύεται στους ιδιοκτήτες. Όμως, ο κίνδυνος αυτός υπάρχει αφού και σε υποθέσεις Κούρδων εναντίον της Τουρκίας που τέθηκαν ενώπιον του ΕΔΑΔ που εξάντλησαν το ένδικο μέσο παρόμοιας «Επιτροπής Αποζημιώσεων» στην Τουρκία, τελικά οι ιδιοκτήτες έχασαν την περιουσία τους. Κώστας Μαυρίδης mavrides@ucy.ac.cy

Εδώ και μήνες, ιδιαίτερα μέσω αρθρογραφίας επιδιώκω να δώσω σφαιρική ενημέρωση σε ανυποψίαστους ιδιοκτήτες κατεχόμενης γης. Ούτε χρηματικό συμφέρον είχα, ούτε έχω. Αποκορύφωμα της επικρατούσας παραπληροφόρησης υπήρξε  τηλεοπτική εκπομπή για το θέμα. Την επόμενη της εκπομπής, αναρτήθηκε κείμενο από τους υπεύθυνους το οποίο αναφερόμενο στη λειτουργία της «Επιτροπής» μέχρι τον Δεκ 2011, υποδεικνύει στους πρόσφυγες και άλλους Ε/κ ιδιοκτήτες κατεχόμενης γης ότι, «ο κίνδυνος να χάσουν τις περιουσίες τους εάν δεν προβούν σε προσφυγή μέχρι τον Δεκέμβρη, είναι κάτι παραπάνω από ορατός». Το απαύγασμα λοιπόν της εκπομπής με καλεσμένους ειδικούς είναι πως όσοι δεν καταφύγουν στην «Επιτροπή», «είναι κάτι παραπάνω από ορατό» ότι χάνουν τις περιουσίες τους! Αυτά προβλήθηκαν δημόσια, μόνο που η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Στην πραγματικότητα, είναι η συντριπτική πλειοψηφία όσων καταφεύγουν στην «Επιτροπή» που χάνουν οριστικά την περιουσία τους (με βάση στοιχεία της «Επιτροπής») έναντι ενός ποσού που ξεκαθαρίζει γύρω στο 7% της αξίας της περιουσίας. Και «είναι κάτι παραπάνω από ορατό» ότι στο μέλλον τα πράγματα θα χειροτερεύουν σε όσους καταφεύγουν στην «Επιτροπή».

Πάντως, πρόνοια όπως την αντιλαμβάνονται οι εγνωσμένης πείρας ειδικοί που θεωρούν ότι με τη λήξη της θητείας της «Επιτροπής» μέχρι τις 21 Δεκ 2011, οι Ε/κ χάνουν οριστικά το δικαίωμα στην ιδιοκτησία τους, δεν υπάρχει πουθενά στη σχετική απόφαση του ΕΔΑΔ (υπόθεση Δημόπουλος). Διαφορετικά, ας δείξουν επιτέλους ένα τέτοιο υποστηριχτικό στοιχείο. Επιπλέον, μια τόσο αυθαίρετη ερμηνεία δεν έδωσε καν η Τουρκία. Και έκτοτε, δεν βγήκε ένας από όσους εμπλέκονται για να στηρίξει ΔΗΜΟΣΙΑ τις απόψεις του και ούτε φυσικά να επανορθώσει. Αντιθέτως, οι ανακρίβειες και οι αποκρύψεις συνεχίζονται και ο μύθος ανατροφοδοτείται. Προφανώς, τα χρήματα είναι πάρα πολλά. Επιμένω ότι ένας δημόσιος διάλογος στο θέμα θα έριχνε φως ώστε ο απλός κόσμος να αντιληφθεί τις πραγματικότητες και να κρίνει ΟΛΟΥΣ όσους δηλώνουμε ότι επιδιώκουμε να ενημερώσουμε τους ενδιαφερόμενους πολίτες. Άλλωστε, το περιουσιακό  θα κρίνει εν τέλει το περιεχόμενο της όποιας λύσης. Χωρίς γη και ιδιοκτησίες, το Κυπριακό έχει τελειώσει.  

Πρόσφατα, προβλήθηκε και η εξής «πατριωτική» θέση από το Λονδίνο: Θα πρέπει να πάνε όλοι ανεξαιρέτως στην «Επιτροπή» «προκειμένου να δοκιμαστεί η Τουρκία για την κατοχή της Κύπρου και εάν χρειαστεί να πάμε πίσω στο ΕΔΑΔ». Έτσι ακριβώς το θέτει δικηγορικό γραφείο στην Αγγλία που αναζητά πελάτες. Το ίδιο λέχθηκε και εδώ από όσους παροτρύνουν τους ιδιοκτήτες να πάνε στην «Επιτροπή» και εάν απορρίψουν την πρόταση της θα συνεχίσουν  στο ΕΔΑΔ με την βεβαιότητα ότι θα διασφαλίσουν την ιδιοκτησία τους.   

Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει βεβαιότητα προς τούτο. Υπάρχει μεν πιθανότητα σε βάθος χρόνου να κριθεί αναποτελεσματική η «Επιτροπή», αλλά και εάν αυτό συμβεί, θα έχουν ως τότε τουρκοποιηθεί οριστικά και νόμιμα έναντι του ΕΔΑΔ, αρκετές  Ελληνοκυπριακές περιουσίες που τόσο χρειάζεται το κατοχικό καθεστώς. Από την άλλη όμως, υπάρχει και η πιθανότητα να επικρατήσει εκείνο που το ΕΔΑΔ σημειώνει στην δικαστική του απόφαση. Ότι δηλαδή, επαφίεται ουσιαστικά στο κράτος (δες Τουρκία) να αποφασίζει την πλέον σωστή θεραπεία υπό τις περιστάσεις. Συνεπώς, αφού ο Ε/κ ιδιοκτήτης θα έχει πληρώσει μερικές  χιλιάδες ευρώ στην διαδικασία ενώπιον της «Επιτροπής» και του «Ανωτάτου Δικαστηρίου» του ψευδοκράτους, θα καταλήξει μετά από χρόνια στο ΕΔΑΔ …, χωρίς καμιά βεβαιότητα ότι θα του διασφαλιστεί το δικαίωμα στην περιουσία του. Αλλά, πιθανόν να κριθεί ΜΟΝΟ η επάρκεια του ποσού που πρότεινε η «Επιτροπή» και επομένως, ο Ε/κ να χάσει οριστικά την περιουσία του επειδή το ΕΔΑΔ δυνατόν να περιορίσει την κρίση του στο ποσό που προτάθηκε, αγνοώντας την επιθυμία του Ε/κ ιδιοκτήτη. Αυτός ο κίνδυνος ούτε καν υποδεικνύεται στους ιδιοκτήτες. Όμως, ο κίνδυνος αυτός υπάρχει αφού και σε υποθέσεις Κούρδων εναντίον της Τουρκίας που τέθηκαν ενώπιον του ΕΔΑΔ που εξάντλησαν το ένδικο μέσο παρόμοιας «Επιτροπής Αποζημιώσεων» στην Τουρκία, τελικά οι ιδιοκτήτες έχασαν την περιουσία τους.

Κώστας Μαυρίδης                                                   mavrides@ucy.ac.cy

  

Συγκρίνοντας το 2004 με το Σήμερα

Για τις πραγματικότητες γύρω από τη λήψη μιας απόφασης, επιβάλλεται να εξεταστούν οι περιστάσεις, ενημέρωση και τα διαδραματιζόμενα που επικρατούσαν γύρω και πάντα πριν την απόφαση. Οι συνθήκες που επικρατούσαν κατά τον ουσιώδη χρόνο έχουν καθοριστική σημασία για το ρόλο εκείνων που καθοδήγησαν άλλους στην απόφαση. Στην πολιτική αξιολογείται η επάρκεια, η ευθυκρισία και η διορατικότητα κάποιου με βάση το πώς έδρασε την ώρα των εξελίξεων. Υποδείξεις κατόπιν πολλής καθυστέρησης ή και μετά την απόφαση, έχουν μειωμένη ή και μηδαμινή αξία ή σκοπιμότητα.

Η πολιτική για αξιοποίηση του υποθαλάσσιου ενεργειακού μας πλούτου, είναι θέμα για το οποίο έχουν άποψη πολλοί και κυρίως πολιτικοί που θέλουν ΣΗΜΕΡΑ να διαχειριστούν τις τύχες του τόπου. Είναι όμως χρήσιμο να δούμε το πώς καθοδηγούσαν ΤΟΤΕ (πριν το δημοψήφισμα), μερικοί από όσους ΣΗΜΕΡΑ ασκούν εξουσία και διαχειρίζονται σχετικά θέματα.   

Μήνες πριν το δημοψήφισμα του 2004, με παρεμβάσεις σε ΜΜΕ υποδεικνύαμε ότι το Σχέδιο Ανάν επιδίωκε –ανάμεσα σ΄ άλλα- να οδηγήσει σε κατάρρευση την Κυπριακή Δημοκρατία με απώτερο στόχο να περάσει σε Τουρκία-Αγγλία ο τεράστιος υποθαλάσσιος ενεργειακός πλούτος. Σ΄ ένα άρθρο με τίτλο «Ο πλούτος της Κύπρου "παραδίνεται" στους Άγγλους» ανέλυα το παράρτημα ΙΙ του Σχεδίου Ανάν  με τίτλο "Πρόσθετο Πρωτόκολλο στη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης"  όπου καταγράφονται ορισμένες αλλαγές στη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης (του 1960) τις οποίες εξηγούσα και κατέληγα:  «Πηγές από πανεπιστημιακά ερευνητικά κέντρα εκτός Κύπρου  εκτιμούν ότι …  στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας νοτίως της νήσου, κάτω από το βυθό της θάλασσας υπάρχουν κοιτάσματα φυσικού αερίου, πέραν από το  πετρέλαιο όπως λέχθηκε παλαιότερα.»  Και ότι: «οι Άγγλοι…  με τις αλλαγές αυτές ουσιαστικά "αρπάζουν" τον πλούτο της Κύπρου και διασφαλίζουν για πάντα την παρουσία τους στην περιοχή».  Δημοσιογράφος και αυτοδίδακτος ιστορικός θεωρούσε ΤΟΤΕ αξιόπιστη πηγή ενημέρωσης το Υπουργείο Άμυνας της Αγγλίας που διέψευδε τις δικές μας υποδείξεις. Σήμερα είναι … κολλητός του Ντάουνερ.  

Στην ίδια περίπου περίοδο, με άρθρο «Πολιτική Σκέψη και Διατεταγμένοι Επιστήμονες» έγραφα: «Από τα τέλη του 2002 όταν πρωτοεμφανίστηκε το Σχέδιο Ανάν, διάφοροι επιστήμονες και ακαδημαϊκοί ανέλαβαν την προώθηση του σχεδίου. Και με τον μανδύα της επιστήμης έκαναν προβλέψεις που αποσκοπούσαν στον εκβιασμό του απλού κόσμου π.χ. ΄εάν πούμε όχι στο σχέδιο Ανάν, δεν μπαίνουμε στην Ευρωπαική Ένωση΄. Ένας με ειδικότητα στις πολιτικές επιστήμες και τις διεθνείς σχέσεις επέμενε ότι εάν απορρίψουμε το Σχέδιο Ανάν, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να ενταχθούμε στην Ε.Ε.». Ο συγκεκριμένος ειδικός (!) που έπεσε τόσο έξω, έχει ΣΗΜΕΡΑ αναβαθμιστεί σε πρέσβη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε χώρα σημαντική για τον αγώνα μας.

Και με άλλα άρθρα έκτοτε (π.χ. «Γνωστό και Άγνωστο Μέρος του Σχεδίου Ανάν» και «Μια γνωστή-άγνωστη Αγγλοτουρκική Συνομωσία») επιδίωκα να ενημερώσω για όσα όφειλαν να ενημερώνουν οι επαγγελματίες πολιτικοί ώστε ο απλός κόσμος να ξέρει. Παρεμπιπτόντως, η  κ. Πρ. Αντωνιάδου (από τους προκεχωρημένους υποστηριχτές του Σχεδίου Ανάν) που περιέγραφε τον Ερντογάν ως "ηγέτη που μπορεί να κάνει τη διαφορά", είναι ΣΗΜΕΡΑ ο Υπουργός που διαχειρίζεται όλα όσα αφορούν τον υποθαλάσσιο πλούτο της Κύπρου. Φυσικά, υπάρχει και ο Ν. Αναστασιάδης που πρωτοστάτησε στην αποδοχή του Σχεδίου Ανάν, που επέμενε ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ το δημοψήφισμα ότι η Τουρκία έχει επεμβατικά δικαιώματα στην Κύπρο, που ζητούσε την επόμενη του δημοψηφίσματος επαναφορά του Σχεδίου Ανάν, και που ΣΗΜΕΡΑ ετοιμάζεται να διεκδικήσει την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Μπροστά μας σήμερα, έχουμε παρόμοια κατάσταση για την «Επιτροπή» αποζημιώσεων του ψευδοκράτους. Για ενάμιση χρόνο, αποκαλύπτουμε τις ανακρίβειες, ψευτιές και παραπλανητικές παραστάσεις που δημιουργούν στον κόσμο διάφοροι επιτήδειοι και εκείνοι μας βρίζουν. Και ο καθένας στο ρόλο του.

Κώστας Μαυρίδης                                             mavrides@ucy.ac.cy