Μετά την εμπειρία του Σχ. Ανάν, ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Τ. Παπαδόπουλος κατάφερε τη Συμφωνία της 8ης Ιουλίου η οποία προνοούσε ουσιαστική προεργασία για να ξεκαθαρίσει η βάση των διαπραγματεύσεων, προτού ξεκινήσουν πάλι. Αν συνυπολογιστεί ότι η Κυπριακή Δημοκρατία και ο ίδιος δεχόταν την μεθοδευμένη πολεμική ξένων δυνάμεων, ιδίως των Τουρκο-Εγγλέζων με την προτροπή και συνέργεια δικών μας, η Συμφωνία εκείνη ήταν όντως επίτευγμα. Γνωστοί πολιτικοί του ΔΗΣΥ την χλεύαζαν και καλούσαν τον παραμερισμό της, ωστόσο η συμφωνία έλαβε την στήριξη όλων των Μονίμων Μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας/ΟΗΕ που καλούσε την Τουρκία να συμμορφωθεί και να την εφαρμόσει. Εκείνη λοιπόν η συμφωνία λειτουργούσε ως ασφαλιστική δικλείδα για έναρξη συνομιλιών.
Με την ανάληψη της Προεδρίας από τον Δ. Χριστόφια και την διαπραγματευτική του ομάδα, η συμφωνία παραμερίστηκε και οι συνομιλίες ξεκίνησαν με τον Πρόεδρο του ΔΗΣΥ να ζητά γρηγορότερα ανοίγματα στον κατήφορο. Όταν αποκαλύφθηκε πλήρως ο ρόλος του βρώμικου δίδυμου Ντάουνερ-Πάσκο, που εξαρχής τεκμηριώσαμε ότι δρομολόγησαν διαδικασία για να εγκλωβίσουν την Ε/κ σε φοβερά διλήμματα που θα της προκαλούσαν μόνο κόστος, όποια και αν ήταν η επιλογή, η εν λόγω ηγεσία έμεινε στον κόσμο της. Ψευτιές δημόσια, παρεμβάσεις σε Ευρωπαίους Δικαστές, συνωμοσίες και εχθρική στάση σε συνεννόηση ορισμένες φορές με τους Τούρκους, όπως αποκαλύψαμε βάσει αυθεντικών εγγράφων, δεν άλλαξαν την πορεία της πλευράς μας. Η μετέπειτα στάση του Ντάουνερ επιβεβαίωνε τον αρχικό σχεδιασμό, ενώ η διαπραγματευτική ομάδα ακολουθούσε παθητική σιωπή και ο Ν. Αναστασιάδης εξοργιζόταν -όχι εναντίον του Ντάουνερ- αλλά επειδή η αποκάλυψη της συνωμοσίας δεν γινόταν με σωστό τρόπο!
Έκτοτε, δόθηκαν αρκετές ευκαιρίες στην Ε/κ ηγεσία να προλάβει το επικείμενο πρόβλημα και να περιορίσει τις ζημιές. Καμιά ουσιαστική αντίδραση, όταν ο Ταλάτ κόμιζε τις προτάσεις της Τουρκίας και τις κατέθετε αυτούσιες στις διαπραγματεύσεις, που κατά τα άλλα ήταν … κυπριακής ιδιοκτησίας. Καμιά ουσιαστική αντίδραση, αλλά συμμετοχή στα στημένα πανηγύρια του Ντάουνερ στο οδόφραγμα του Λιμνίτη και ανοχή στο κόκκινο χαλί που στρώθηκε στο Γ.Γ. του ΟΗΕ μπροστά στο «προεδρικό» στα κατεχόμενα. Καμία ουσιαστική αντίδραση, όταν ο Έρογλου έθετε νέες απαιτήσεις και υπαναχωρούσε και όταν η Τουρκία παρέμβαινε με πολεμικά πλοία και αεροσκάφη ενάντια στα κυριαρχικά μας δικαιώματα απειλώντας κράτος μέλος του ΟΗΕ και της Ε.Ε.
Πρόσφατο ομότιτλο άρθρο μου αναφερόταν με αγωνία στην «Μέρα της Αποκάλυψης» που πλησιάζει, οπόταν η Ε/κ πλευρά θα επωμιστεί μόνο κόστος. Περίπτωση για κέρδος και γώνιασμα της Τουρκίας όπως καταγραφόταν στο Πρόγραμμα Διακυβέρνησης δεν υπάρχει. Το σκηνικό μυρίζει νέο 2004 με διαφορετικό λεκτικό (π.χ. η λέξη επιδιαιτησία δεν επιτρέπεται) και διαφορετικούς κομπάρσους (π.χ. ο Ντε Σόττο αντικαταστάθηκε με το Ντάουνερ). Ίδιος όμως παραμένει ο κεντρικός σχεδιασμός για να εγκλωβιστεί η Ε/κ πλευρά ώστε να της αφαιρεθεί κάθε συγκριτικό πλεονέκτημα που απέκτησε για αξιοποίηση της Ε.Ε. μαζί με την προοπτική από το φυσικό αέριο. Ο σχεδιασμός τους είναι είτε η Κυπριακή Δημοκρατία να αντικατασταθεί με ένα ανανικού τύπου συνεταιρισμό, είτε να αυτοπεριοριστεί φοβισμένη το κόστος αντίδρασης. Εμείς ούτε χαιρεκακούμε, ούτε ενεργούμε με βάση κάποιο κομματικό συμφέρον ή τις επόμενες προεδρικές εκλογές. Επαναφέρουμε το θέμα με την δέσμευση ότι ο Πρόεδρος θα έχει την ολόπλευρη στήριξή μας, αν κάνει το σωστικό βήμα έστω και τώρα, ενάντια στις απειλές και τους εκβιασμούς. Την στήριξη θα την προσφέρει ο μεγαλόψυχος λαός, τούτος ο λαός που στην κρίσιμη ώρα του 2004 είχε την διορατικότητα που επαγγελματίες πολιτικοί δεν είχαν. Κάποιοι εντός προφανώς θέλουν τον Πρόεδρο να συνεχίσει και να υποκύψει όπως ήταν και η αρχική τους θέση. Άλλωστε, τους εξυπηρετεί ενόψει προεδρικών. Εμείς θέλουμε να γλυτώσει η Κύπρος.
Κώστας Μαυρίδης mavrides@ucy.ac.cy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου