Είναι
δεδομένο πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Απλά, δεν είναι ακριβώς η ίδια. Επειδή
η επανάληψη συμβαίνει σε διαφορετικό χρόνο με διαφορετικές καταστάσεις, πρόσωπα
και επιχειρήματα, αυτό δίνει την ευκαιρία ώστε πολλοί, ακόμη και καλόπιστα, να
παραπλανούνται. Και από την άλλη, καθένας αναλαμβάνει τον ρόλο που ιστορικά του
ανήκει. Άλλοι του γρηγορούντα και άλλοι του ραθυμούντα. Για κάποιους, τα πιο
πάνω δυνατόν να αποτελούν ασυνάρτητες θεωρίες ή και «λεπτομέρειες» όπως ήταν το
2004. Μάλιστα, ένας τους αναφέρεται σήμερα σε διορατικότητα και στον …
μαρμαρωμένο βασιλιά για να τεκμηριώσει ότι έχει ο ίδιος διορατικότητα και σωστό
πολιτικό κριτήριο. Είναι ο ίδιος που με άλλους που σήμερα βρίσκονται στο
προσκήνιο, το 2004 θεωρούσαν αέρα κουπανιστό και λεπτομέρειες τις τεκμηριωμένες
μας θέσεις και υποδείξεις μας περί Αγγλοτουρκικής συνομωσίας για το φυσικό
αέριο. Αν επικρατούσε όμως η θέση τους, δεν θα υπήρχε δυνατότητα ρύθμισης της
Κυπριακής ΑΟΖ εντός της οποίας βρίσκεται το φυσικό αέριο αλλά θεμελίωση δικαιώματος αγγλικών χωρικών υδάτων
και κατ΄επέκταση, δικαιώματος στην ρύθμιση της ΑΟΖ νοτίως της Κύπρου. Άλλη «λεπτομέρεια» ήταν που, από όλες τις διεθνείς
συμβάσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Τουρκία ξεχώρισε μία, εκείνην που
αφορούσε την ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου-Αιγύπτου, την οποία δεν αποδεχόταν. Θα
μπορούσαμε να επαναφέρουμε ξανά όσα δημόσια γράφτηκαν και λέχτηκαν τότε. Αλλά,
για όποιον θέλει την πραγματικότητα, αυτά αποδείχτηκαν στην
πράξη. Μόνο που σήμερα αυτοί οι ίδιοι βρίσκονται
στο προσκήνιο για να διαμορφώσουν την πολιτική που θα αφορά το κυπριακό και το
φυσικό αέριο που πριν δέκα χρόνια θεωρούσαν
… λεπτομέρεια.
Σήμερα, ενόψει
του γεωπολιτικού σεισμού στην Ανατολική Μεσόγειο με επίκεντρο την ενέργεια, ένας
οργασμός διεργασιών βρίσκεται σε εξέλιξη. Το βέβαιο είναι που λόγω της
οικονομικής δυσπραγίας, εν μέσω κούρασης
και απόγνωσης, ο εκβιασμός για κάποια … λύση αρχίζει να φαίνεται λογική επιλογή
στους απελπισμένους. Σε αυτό το περιβάλλον, τα πολιτικά ναρκοπέδια δεν έχουν
τέλος. Και οι ευθύνες για το πώς φτάσαμε εδώ είναι ασήκωτες για όσους για
χρόνια πριν, άφησαν το οικονομικό πρόβλημα να μετατραπεί σε πεδίο πολιτικού
εκβιασμού εναντίον ολόκληρης της Κύπρου. Φαίνεται επίσης πως όλες εκείνες οι
δεσμεύσεις πριν ένα χρόνο, εκείνες οι υποσχέσεις για τις γενιές που θα έρθουν, χάθηκαν
όπως συνέβη και τον Μάρτιο στο Eurogroup. Τελικά, η Ιστορία
επαναλαμβάνεται χωρίς να είναι ακριβώς ίδια. Και η πολιτική εμπειρία δεν
αποτελεί εχέγγυο διορατικότητας. Μακάρι να ήταν…
Ενώ λοιπόν ο λαός (ο
λαός σε αντίθεση με μεγάλο μέρος της πολιτικής ηγεσίας) απέδειξε ότι διαθέτει διορατικότητα και απέρριψε την
αυτοκτονία το 2004, είχε και την μεγαλοψυχία να επιλέξει νέα Κυβέρνηση που
νυχθημερόν υποσχόταν ότι θα σεβαστεί απόλυτα την ετυμηγορία του λαού το 2004. Άλλα
όμως προδιαγράφονται με το Κοινό Ανακοινωθέν το οποίο επαναφέρει την Τουρκία
στο προσκήνιο. Φυσικά, η Τουρκία επιδιώκει πάση θυσία να αποκτήσει
νομιμοποιημένο ρόλο στην Αν. Μεσόγειο επειδή αντιλαμβάνεται ότι ο ενεργειακός πλούτος έχει στρατηγική αξία στην
σύγχρονη εποχή της παγκοσμιοποίησης. Και από την άλλη, παρέχει σε εμάς τη
δυνατότητα να ανατρέψουμε -μέσα από συμμαχίες- το ανισοζύγιο αντιπαλότητας στην
Αν. Μεσόγειο. Όπως λοιπόν υπάρχει μια μοναδική ευκαιρία για ανατροπή της
τουρκικής κατοχής μέσα από συμμαχίες συμφερόντων, ταυτοχρόνως, υπάρχει και το
ανάποδο μέσω μιας πρωτοφανούς διεργασίας για ματαίωση αυτής της ιστορικής
ευκαιρίας. Και η Ιστορία επαναλαμβάνεται.
Πριν από
καιρό, αναφερθήκαμε στο επικείμενο «πακέτο δύο σε ένα», δηλαδή ένα «πακέτο» που
επεξεργάζονται εκτός Κύπρου για να προωθηθεί επικοινωνιακά με επιδίωξη να γίνει
αποδεκτό από τους Ε/κ. Τέτοιο «πακέτο δύο σε ένα» θα εκμεταλλεύεται την
«ευκαιρία» για να φαίνεται (!) ότι δίνει λύση στα δύο μεγάλα αδιέξοδα, της
οικονομίας και του Κυπριακού, όχι λόγω περιεχομένου αλλά λόγω περιτυλίγματος. Και η Ιστορία επαναλαμβάνεται…
Υ.Γ. Υπενθυμίζω την υποψηφιότητα μου
για Αναπληρωτής Πρόεδρος του ΔΗΚΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου