Γιατί η Τουρκία επιλέγει τώρα;

Μια μονόπλευρη ενημέρωση βρίσκεται σε εξέλιξη (ιδίως σε τηλεοπτικά ΜΜΕ που απευθύνονται στο ευρύ κοινό) για το «σχέδιο λύσης Ν. Αναστασιάδη», που φανερώνει το φόβο των σχεδιαστών της. Όποιος πιστεύει στην ορθότητα των απόψεων του, επιδιώκει τον διάλογο. Οι μονόλογοι σε εκπομπές φανερώνουν ότι οι σχεδιαστές της προπαγάνδας γνωρίζουν πως μια δίκαιη και σφαιρική ενημέρωση θα αποκαλύψει το αντίθετο από εκείνο που πολιτικά στοχεύουν.

Την «επιστράτευση» των ΜΜΕ για πλύση εγκεφάλου της κοινωνίας υπέρ του «σχεδίου Αναστασιάδη», αποδέχεται και η ηγεσία του ΑΚΕΛ. Καθώς πάσης φύσεως εκπομπές (π.χ. απογευματινές ψυχαγωγικές εκπομπές) επικεντρώνονται αποκλειστικά σε  «επιλεγμένους» φιλοξενούμενους υπέρ της «λύσης Αναστασιάδη», το ΑΚΕΛ δεν διαμαρτύρεται. Διαμαρτύρεται όμως έντονα (!) γιατί δεν έχει ισότιμο μερίδιο κάλυψης των απόψεων του για τις … ιδιωτικοποιήσεις, που προφανώς κατατάσσει υπέρτατο. Αφού λοιπόν η ηγεσία του ΑΚΕΛ έχει τέτοια προτεραιότητα, έχει την ευκαιρία να το αποδείξει έμπρακτα με ακύρωση της μνημονιακής πολιτικής και των ιδιωτικοποιήσεων. Με το να εναντιωθεί στο «σχέδιο  λύσης Αναστασιάδη» και εφόσον απορριφθεί σε δημοψήφισμα, θα εξυπακούεται η άμεση παραίτησή του. Και το ΑΚΕΛ θα μπορεί να διεκδικήσει την εξουσία. 

Δυστυχώς, ο κύκλος στήριξης στο «σχέδιο Αναστασιάδη» έχει διευρυνθεί με κομματικά φανατικούς, με διάφορους «εκσυγχρονιστές» των Μη-Κυβερνητικών Οργανισμών με χρηματοδότηση από εξωτερικό και αρκετούς οικονομικά εξαθλιωμένους και απεγνωσμένους στους οποίους η προπαγάνδα πωλεί ελπίδα. Σε τέτοιο περιβάλλον δεν επικρατούν  νηφαλιότητα και ορθολογισμός. Ωστόσο, το ερώτημα που καθένας καλείται να απαντήσει είναι το γιατί η Τουρκία επέλεξε ΤΩΡΑ αυτό τον ελιγμό για … «λύση». Όσοι φοβούνται ή αρνούνται να το απαντήσουν, έχουν ήδη παραδοθεί στην προπαγάνδα. 

Η κατάσταση στην Κύπρο με την τουρκική κατοχή εξυπακούει κινδύνους και πρέπει να αντικατασταθεί με κάτι καλύτερο, όχι χειρότερο. Μετά από μια δεκαετία υλοποίησης σχεδιασμών για τον ενεργειακό μας πλούτο, είμαστε σήμερα μήνες, το πολύ 1-2 χρόνια, πριν την δημιουργία μιας κατάστασης στην Αν. Μεσόγειο που θα συνιστά γεωπολιτικό σεισμό. Όπως εξελίσσονταν τα πράγματα, διεθνείς  ενεργειακοί κολοσσοί (που ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις) θα προχωρήσουν σε επενδύσεις δισεκατομμυρίων με βάση διεθνείς συμφωνίες με την Κυπριακή Δημοκρατία, εντός της διεθνώς αναγνωρισμένης και ρυθμισμένης ΑΟΖ του μόνου διεθνώς αναγνωρισμένου κράτους. Η δρομολογημένη αυτή ευκαιρία συμβαίνει για πρώτη φορά μετά από αιώνες αναβαθμίζοντας τα συμφέροντα του κυπριακού ελληνισμού μέσω της Κυπριακής Δημοκρατίας έναντι της Τουρκίας. Για πρώτη φορά, σημαντικά κέντρα εκτός Κύπρου στρέφονται εναντίον της Τουρκίας (αρθρογραφία «Η Τουρκία τέλειωσε οριστικά» για το Ισραήλ και στις ΗΠΑ «Γιατί οι ΗΠΑ σκληραίνει τη στάση της έναντι της Τουρκίας»), φανερώνοντας τι επίκειται. Αυτή η ιστορική συγκυρία με σύγκλιση συμφερόντων βάσει στρατηγικών συμφερόντων, μπορεί να φέρει οικονομική ευημερία και απαλλαγή από την τουρκική κατοχή. Που όμως, μόνοι εμείς μπορούμε να σταματήσουμε μέσω ενός «σχεδίου λύσης» στο οποίο τώρα στοχεύει και η Τουρκία για να ακυρωθούν όλα. Μια «λύση ΤΩΡΑ» μπορεί να αποδεικτεί η διαφορά ανάμεσα στο χάος και την προοπτική. Μια «λύση τώρα» δημιουργεί κίνητρα για κατάρρευση του όποιου κρατικού μορφώματος ώστε όλα όσα σήμερα είναι ρυθμισμένα και συμφωνημένα μεταξύ Κυπριακής Δημοκρατίας, διεθνών οργανισμών και πολυεθνικών εταιρειών, θα αμφισβητούνται. Το φοβερό είναι που τεράστιο κίνητρο για κατάρρευση της «ενωμένης … Κύπρου» θα έχουν πλέον (μαζί με την Τουρκία) και οι διεθνείς εταιρείες. Γιατί να παρέχουν μερίδιο εσόδων σε ένα κράτος που η νομιμότητα του -όπως υπάρχει τώρα- δεν θα υπάρχει πλέον; Και ο στρατηγικός άξονας συμμαχίας μεταξύ Κύπρου-Ισραήλ-Ελλάδας με κοινό συμφέρον την ενέργεια, που για πρώτη φορά αναδεικνύεται ως ιστορική δυνατότητα, ακυρώνεται.

Συνοπτικά, οι δυνατότητες για σωστή λύση θα αυξηθούν κατακόρυφα στο εγγύς μέλλον εάν προχωρήσουμε πρώτα απρόσκοπτα με το φυσικό αέριο και με το ενδιαφέρον να διογκώνεται. Δυστυχώς, όμως, σήμερα προδιαγράφεται το ανάποδο, με μια «λύση» πρώτα,  όπου οι δυνατοί παίκτες θα θέλουν και θα μπορούν να διαλύσουν την υποτιθέμενη «λύση» με αποτέλεσμα την κυριαρχία της Τουρκίας.

Κώστας Μαυρίδης - mavrides@ucy.ac.cy