Πάλι η ενότητα έγινε του συρμού

Όταν Πρόεδρος ήταν ο Δ. Χριστόφιας είχαμε γράψει σωρεία άρθρων για τα περί ενότητας που ξεκίνησαν από το 2009 και συνεχίστηκαν μετέπειτα. Όταν λοιπόν η κοινωνία άρχισε να αντιστρέφεται τις επιλογές του στο Κυπριακό, ο τότε προεδρικός περίγυρος άρχισε τις εκκλήσεις για ενότητα. Σήμερα, έχουμε το ίδιο φαινόμενο. Ταυτόχρονα με τις πρώτες επικρίσεις για το Κυπριακό, αμέσως εμφανίστηκαν και εντείνονται οι εκκλήσεις εκπροσώπων της σημερινής προεδρικής γραμμής στο Κυπριακό για … ενότητα. Στην πραγματικότητα, η ενότητα δεν κινδυνεύει. Οι όποιες ακραίες και «δυναμικές» φωνές είναι περιθωριακές χωρίς πολιτικό εκτόπισμα. Απλά απαιτείται δικαίωμα έκφρασης -και δίκαιης προβολής στα ΜΜΕ- των διαφορετικών απόψεων στο πλαίσιο ενός δημοκρατικού πολιτεύματος και όχι το ολιγοπώλιο  της προεδρικής γραμμής στα τηλεοπτικά ΜΜΕ.  

Οι εκκλήσεις για ενότητα αποτελούν και στις δύο περιπτώσεις επικοινωνιακή συνταγή. Τα περί ενότητας εκτρέπουν τη συζήτηση από την ουσία που θα αναδείξει τις διαφορές στην προσέγγιση στο κορυφαίο ζήτημα πολιτικής. Επιπλέον, όταν ένας με … μελιστάλακτο ύφος κάνει έκκληση για ενότητα, γίνεται συμπαθής. Σήμερα, με το τουρκικό πλοίο Μπαρπαρός  έξω από τις ακτές της Πάφου και μια υπερσύγχρονη αρμάδα πολεμικών σκαφών της Τουρκίας να περιπλέουν, βρίσκεται σε κίνδυνο η ιστορική ευκαιρία που αφορά το φυσικό αέριο για το οποίο παλέψαμε παντοιοτρόπως όταν οι σημερινοί ένοικοι του Προεδρικού το θεωρούσαν αέρα κουπανιστό. Και  δεν μπορεί οι εκκλήσεις περί ενότητας να επικαλύψουν τις διαφορές. Αντιθέτως, επικαλύπτουν ανομολόγητες προθέσεις που κάθε πολίτης ζώντας με την αγωνία της καθημερινής επιβίωσης, αδυνατεί να αντιληφθεί.    

Στην πραγματικότητα, η κοινωνία είναι ενωμένη απέναντι στην τουρκική αρπακτικότητα. Και στο Προεδρικό ξέρουν ότι η ενότητα χτίζεται στη βάση κοινών πολιτικών  στόχων και πρωτίστως, θεμελιώνεται από τον πρωτομάστορα που τυγχάνει τη δεδομένη χρονική περίοδο να βρίσκεται στην Προεδρία του κράτους και διαχειρίζεται την εξουσία. Εάν ο πρωτομάστορας θέλει ενότητα, αναλώνεται στην εξεύρεση κοινών πολιτικών στόχων ώστε η ενότητα να επιτευχθεί στην πράξη. Σε αυτό το κοινό πλαίσιο στόχων, αυτός αναλαμβάνει τις πρωτοβουλίες και φυσικά, αποφεύγει κινήσεις που τον θέτουν έξω από το πλαίσιο ενότητας. 

Ο σημερινός Πρόεδρος είχε τη δυνατότητα να διασφαλίσει την ευρύτερη δυνατή στήριξη αλλά επέλεξε άλλα. Ίσως κατόπιν συμβουλών από επικοινωνιολόγους που αναλώνονται στα μικροκομματικά και στις αντιπαλότητες τα οποία ντύνουν με κάμποσο πατριωτικό μανδύα ώστε το γάντζωμα σε καρέκλες να γίνεται στο όνομα της … πατρίδας. Ακόμη και εάν ο Πρόεδρος επέλεγε να κινηθεί στην πασίγνωστη γραμμή του για το Κυπριακό την οποία τα τελευταία χρόνια δεσμευόταν (!) ότι είχε απαρνηθεί, θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει άλλη πολιτική, τουλάχιστον στη διαδικασία για να διατηρήσει την ευρύτερη κοινωνική συναίνεση. Μπορούσε εκείνο το βράδυ στην παρουσίαση προς τα ΜΜΕ του  Κοινού Ανακοινωθέντος/Συμφωνίας με τον Έρογλου, να αναγνώριζε τις σοβαρές αδυναμίες με την υπόδειξη για αδιαπραγμάτευτες αρχές επιβίωσης που δεν εκχωρούνται και θα παράθετε. Αντί τούτου, επέλεξε την ωραιοποίηση σε βαθμό που … είδε μια και μόνη αδιαίρετη κυριαρχία στο κείμενο που όμως δεν υπάρχει.

Δεν πρόκειται να επικεντρωθούμε στη δημόσια δέσμευση του ότι θα αποχωρήσει από τις συνομιλίες, που αυτή τη φορά δεν του έβαλαν το πιστόλι στον κρόταφο. Ούτε τα βρήκε από τον προηγούμενο Πρόεδρο. Ούτε έγινε εν μέσω προεκλογικού για να αντλήσει ψήφους από το ΔΗΚΟ και άλλους. Επέλεξε ο ίδιος να δεσμευτεί ξανά. Και στη συνέχεια ο περίγυρος του ψάχνει λεκτικό να κάνει την κατάσταση υποφερτή! Όχι μόνο επί της ουσίας αλλά και διαδικαστικά, ο Πρόεδρος επέλεξε να κινείται μόνος του, να αποφασίζει μόνος του και να ενημερώνει εκ των υστέρων όταν δεν γίνεται αλλοιώς. Παρεμπιπτόντως, όταν ο σημερινός Πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης ήταν ανεπίσημα εν δυνάμει υποψήφιος πρόεδρος, από πολύ νωρίς ο ίδιος και ο περίγυρός του ανέβασαν ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΑ και «ανεξήγητα» τους αντιπολιτευτικούς τόνους εναντίον του Δ. Χριστόφια με τον οποίον δεν υπήρχαν καν διαφωνίες επί της ουσίας. Η ενότητα τότε δεν είχε σημασία;

Κώστας Μαυρίδης - Διδάκτωρ Χρηματοοικονομικής     mavrides@ucy.ac.cy

Υποψήφιος Ευρωβουλευτής - ΔΗΚΟ