ΜΕΡΟΣ Α΄ : Τι σημαίνει να είσαι έφηβος με καταγωγή από την Επαρχία της Κερύνειας και το μοναδικό επίσημο στοιχείο που δηλώνει την Κερυνειώτικη ταυτότητα σου είναι κάποιο έγγραφο της Κυπριακής Δημοκρατίας στο οποίο αναγράφεται ως χώρος καταγωγής κάποιο μέρος της Κερύνειας; Αν δεν υπήρχε το επίσημο έγγραφο, πως θα γνώριζα την Κερυνειώτικη ταυτότητα μου για να αναζητήσω και τι σημαίνει στο μέλλον;
Όταν πριν από αιώνες ταυτότητες δεν υπήρχαν, κάτι άλλο δυνατό διατήρησε την ταυτότητα και μαρτυρούσε ανά τους αιώνες τη ρίζα μας. Τόσο δυνατό που δεν κατάφεραν να το διαγράψουν τόσοι και τόσοι καταχτητές. Όταν πριν μερικές χιλιάδες χρόνια, στα Κερυνειώτικα ακρογιάλια έφτασαν μετά τον Τρωικό πόλεμο ο Κηφέας κι ο Πράξανδρος, δεν κατέγραψαν την ταυτότητά τους σε έγγραφο, αλλά την μετάδωσαν στους απογόνους τους μέσα από την ίδια τη ζωή. Από τότε, άγιοι, ήρωες και μαζί τους όλες οι γενιές που έζησαν στην Κερυνειώτικη γη, οικοδόμησαν πάνω στα προηγούμενα. Έσπειραν. Φύτεψαν. Δημιούργησαν. Γέλασαν. Δάκρυσαν. Καλλιέργησαν τα γράμματα. Πολέμησαν. Πόνεσαν. Μαρτύρησαν. Αλλά, επέμεναν Ε-ΛΛΗ-ΝΙ-ΚΑ. Κι όσοι ξένοι κατάχτησαν την Κερυνειώτικη γη, κάποτε έφυγαν. Τα γνήσια παιδιά της Κερύνειας έμεναν πάντα ριζωμένα στη γη της. Αυτή η αλυσίδα της Ιστορίας αιώνων, έσπασε εκείνο το πικρό καλοκαίρι του 1974 όταν οι Κερυνειώτες πήραν το δρόμο της προσφυγιάς για να γλυτώσουν. Για πρώτη φορά στην Ιστορία της, η γη της Κερύνειας αποκόπηκε από τους ιδιοκτήτες της. Έκτοτε, η γη της Κερύνειας μας παραμένει υπό τουρκική κατοχή με τα παιδιά της αλλού. Από τα παιδιά της Κερυνειώτικης γης, από εμάς, βλαστήσατε όλοι εσείς. Εσείς είστε ο Κερυνειώτικος σπόρος που φύτρωσε μακριά από την Κερύνεια. Αλλά η γη της Κερύνειας είναι η δική μας και δική σας περιουσία. Αυτή δεν μετακινήθηκε και καρτερά τον γυρισμό μας και τον δικό σας. Γιατί εσείς είστε ο περιούσιος λαός της Κερυνειώτικης γης. Τα μνημεία. Οι εκκλησίες και τα μοναστήρια. Οι χώροι θυσίας των ηρώων. Τα φρούρια. Τα κάστρα. Οι θρύλοι. Οι ακρογιαλιές. Τα βουνά. Τα δέντρα. Τα κυκλάμινα. Η θάλασσα. Όλα σε σας ανήκουν και σας καρτερούν. Δεν ανήκουν στους κουρσάρους που την πατούν σήμερα και που προσπαθούν να εξαφανίσουν τα σημάδια που φανερώνουν ότι πραγματικός ιδιοκτήτης είστε ΕΣΕΙΣ.
Φαίνεται σκληρό, αλλά ο καθένας από εμάς σε αυτή την αίθουσα, είμαστε ακρωτηριασμένοι, στο ίδιο ακριβώς μέρος του εαυτού μας. Αν ήταν αποκομμένο το χέρι ή το πόδι, σε ένα από όλους εμάς, θα ήταν χτυπητό και οφθαλμοφανές αφού θα ξεχώριζε από τους υπόλοιπους. Επειδή είμαστε όλοι ακρωτηριασμένοι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ο ακρωτηριασμός δεν μας κάνει να ξεχωρίζουμε μεταξύ μας και ούτε φαίνεται στο μάτι, αλλά μόνο στο μυαλό και τη ψυχή. Είμαστε όλοι ακρωτηριασμένοι, γιατί μας απέκοψαν από την συλλογική μας περιουσία. Μας απέκοψαν από την κοινή μας κληρονομιά, η οποία δεν διαχωρίζεται στον καθένα ατομικά, αλλά ανήκει σε όλους μας από κοινού. Είναι πάνω σε αυτήν την συλλογική μας κληρονομιά που οικοδομούμε την κοινή μας Κερυνειώτικη ταυτότητα και την κρατάμε ολοζώντανη όσο την καλλιεργούμε στο μυαλό μας, εφόσον εμείς το θέλουμε. Κυρίως, το κάνουμε με την μελέτη της Ιστορίας για οτιδήποτε αφορά την Κερύνεια. Τους εθνικούς, κοινωνικούς, πνευματικούς αγώνες. Τους αγώνες της πίστης. Τους αγώνες του καθημερινού μόχθου. Έτσι, με τη γνώση και το μυαλό μας αντιστεκόμαστε στο άδικο. Διότι, αν καταχτήσουν το μυαλό μας, τότε η Κερύνεια τέλειωσε. Με τη γνώση της Ιστορίας κι οτιδήποτε άλλο οδηγεί στην Κερύνεια και προπάντων με το αδιαπραγμάτευτο πολιτικό αίτημα να μας επιστραφεί η περιουσία μας, η κληρονομιά μας, διατηρούμε ανόθευτη και ζωντανή την ταυτότητά μας.
Χωρίς την κληρονομιά μας, θα παραμένουμε ανάπηροι με την πληγή ανοιχτή και τον πόνο κατάστηθα. Και όσοι δεν αισθάνονται τον πόνο, είναι γιατί τους ξεγέλασαν. Τους ξεγέλασαν, τους άρπαξαν την κληρονομιά τους χωρίς να το αντιληφθούν, για αυτό και δεν πονούν. Αν ήξεραν, ο πόνος θα τους έσκιζε τα σωθικά. Και είναι για τούτο ακριβώς, που δεν είμαστε εδώ για να θεραπεύσουμε τον πόνο της Κερύνειας μας. Εδώ είμαστε για να ανοίξουμε κι άλλο την πληγή μας. Ο πόνος είναι το σημάδι της αγάπης μας. Είναι η απόδειξη πως δεν αδιαφορήσαμε. Πως δεν ξεχάσαμε. Πως δεν ξεγράψαμε ό,τι μας ανήκει. Αλλά, επιπλέον, με το μυαλό δημιουργούμε. Μελετούμε. Ρωτάμε τους γονείς και τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας για την κληρονομιά μας. Και δεν υπάρχει εγκόσμια δύναμη, που μπορεί να μας αφαιρέσει την κληρονομιά μας ενόσω το μυαλό παραμένει καθαρό. Όποιο δρόμο και να πάρουμε στη ζωή, στο δρόμο της Κερύνειας θα καταλήγουμε πάντα, εφόσον το μυαλό θέλει. Στον ίδιο αυτό δρόμο θα συναντούμε όλες τις γενιές της Κερύνειας. Και μια μέρα, θα φτάσουμε στην κληρονομιά μας για να κλάψουμε ζωντανοί και νεκροί. Ποτέ μου δεν αντιλήφθηκα πόσο δυνατός είμαι, μέχρι που κατανόησα το γιατί γεννήθηκα Κερυνειώτης.
ΜΕΡΟΣ Β΄: Εξηγήσαμε την συλλογική μας περιουσία, την κληρονομιά που ανήκει σε όλους μας και τώρα θα αναφερθούμε στην ατομική μας περιουσία και θα εξηγήσουμε γιατί η αξία της είναι ανεκτίμητη και γιατί τόσοι πολλοί επιδιώκουν με διάφορα τεχνάσματα να σας την αφαιρέσουν. Η ατομική περιουσία είναι γη που ανήκει στο όποιον αναγράφεται στον τίτλο ιδιοκτησίας με βάση το επίσημο κτηματολόγιο. Η αξία της είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη από την όποια χρηματική εκτίμηση για αποζημίωση λόγω της ιδιομορφίας της σημερινής κατοχής. Η κατοχή της Κερύνειας διαφέρει από οποιανδήποτε άλλην κατοχή επειδή, σήμερα, EINAI H ΓΗ ΜΑΣ που βρίσκεται υπό κατοχή, ενώ έχουν εκδιωχθεί οι Ε/κ Κερυνειώτες ιδιοκτήτες της, οι οποίοι ζούμε εκτοπισμένοι και αποκομμένοι από τη γη μας. Αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά στην Ιστορία της Κερύνειας. Γι αυτό, μόνο λύση στο κυπριακό που θα αποδίδει τις περιουσίες στους ιδιοκτήτες θα επιτρέψει στους Κερυνειώτες να επαναγκατασταθούμε. Αυτό είναι το δίκαιο. Και αυτό είναι ανθρώπινο δικαίωμα, το οποίο ενισχύθηκε περισσότερο από τη στιγμή που η Κυπριακή Δημοκρατία με όλη της την επικράτεια, από τον Απόστολο Αντρέα ως τον Ακάμα, κι από βορειότερο σημείο στο λιμανάκι της Κερύνειας ως το νοτιότερο άκρο της Λεμεσού, εντάχθηκε στην Ε.Ε.
Η σημασία του ατομικού δικαιώματος ιδιοκτησίας είναι τόση που ένας βρόμικος «πόλεμος» βρίσκεται σε εξέλιξη για να μας αποκόψουν το δικαίωμα να έχουμε τις περιουσίες μας. Τελευταίο κατασκεύασμα είναι μια Τουρκο-Επιτροπή στην οποία θέλουν να ξεπουλήσουμε τις περιουσίες και να καταντήσουμε μόνιμα ακρωτηριασμένοι και αποκομμένοι από την γη μας. Και να την επισκεφτόμαστε ως τουρίστες στο μέλλον, όπως κάνουν οι απόγονοι των Ελλήνων της Σμύρνης.
Αναφέρθηκα σε βρόμικο πόλεμο. Διότι λύκοι ντυμένοι ως πρόβατα θα σας προσεγγίσουν. Θα έρθουν κλέφτες προσφέροντας σας δώρα. Απατεώνες θα σας μιλούν για ειρήνη. Εξαρτημένοι και θολωμένοι θα μιλούν για γνώση. Εσείς πρέπει μόνοι σας να ξεχωρίσετε το αληθινό από την απάτη, το διαχρονικό από το εφήμερο. Έχετε δύσκολο έργο.
Όμως, ενώ όλα θα φαίνονται μάταια διότι οι δυνατοί έχουν υπολογίσει τα πάντα, θα βρεθούν ευκαιρίες που θα μπορούν να ανατρέψουν τους υπολογισμούς τους. Φτάνει να είμαστε έτοιμοι. Έτοιμοι προπάντων στο μυαλό με ανοιχτό το δρόμο για να αδράξουμε την ευκαιρία. Δηλώνουμε με περηφάνεια την καταγωγή μας. Κι εισηγούμαι να ξεκινήσουμε από τώρα. Διότι ως Κερυνειώτες έχουμε τέτοια μεγάλη κληρονομιά. Στους γονείς επίσης τονίζουμε ότι θέλουμε την περιουσία μας στην Κερύνεια. Ούτε τα χρήματα της Τουρκίας θέλουμε, ούτε ξεπουλούμε την περιουσία μας. Αν γονείς σκέφτονται να ξεπουλήσουν την περιουσία στην Τουρκο-επιτροπή με αιτιολογικό να χρηματοδοτήσουν τις σπουδές ή να μας αγοράσουν κάτι, εισηγηθείτε να σας μεταβιβάσουν την περιουσία ΣΑΣ. Διότι, μια περιουσία στην Κερύνεια αξίζει ΤΟΣΟ, που δεν ανταλλάσσεται με ένα χαρτί αποζημίωσης, που στην ουσία είναι κομπίνα για να μας αποκόψουν από την περιουσία μας.
Συνεπαρχιώτες Κερυνειώτες, εύχομαι να ζήσουμε μαζί την επιστροφή. Αλλά, αν η γενιά μου δεν προλάβει να το ζήσει, εσείς να είστε οι ευλογημένοι της Ιστορίας. Οι γενιές που πέρασαν θα σας ανοίγουν το δρόμο προς την Κερύνεια. Θα είναι όλοι τους εκεί. Παππούδες με τα λαπηθκιώτικα μαχαίρια θα σας ανοίγουν το δρόμο. Γιαγιάδες θα σας καλωσορίζουν με τις μαντίλες τους ανοιχτές στον αέρα. Όσοι γνωρίσατε, αλλά και όσοι ΔΕΝ γνωρίσατε. Ο Πράξανδρος κι ο Κηφέας θα σας καρτερούν στο περιγιάλι. Οι ναύτες στο αρχαίο καράβι της Κερύνειας θα τραβούν τα πανιά για νέους προορισμούς που δεν τους βάζει ο νους του ανθρώπου. Προορισμούς που μόνο ελεύθερα μυαλά συλλογιούνται και όχι ο νους των υποτελών στην ύλη και στην ιδιοτέλεια. Κι όσοι από εμάς, θα έχουμε πεθάνει μακριά από την Κερυνειώτικη γη, ΒΓΑΛΤΕ ΜΑΣ από τα μνήματα και πάρτε τα κόκκαλα μας στην Κερύνεια για να μην είμαστε πια ακρωτηριασμένοι. Για να είμαστε εκεί μαζί σας. Έχω αυτή την υπόσχεση; Αν την έχω, θα σας δώσω και εγώ τη δική μου:
Ζωντανοί ή Νεκροί, θα ανταμώσουμε ξανά…
Δυνατά! Η φωνή μας να ακουστεί πάνω από τον Πενταδάκτυλο, ως την Κερύνεια: Θα ΑΝΤΑΜΩΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ. Θα ΑΝΤΑΜΩΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ.
Είμαι ο Κώστας Μαυρίδης από το Δίκωμο της Κερύνειας και τώρα στη Λευκωσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου