Από το Ψευδοκράτος στην «Επιτροπή»

Τις προάλλες κλείσαμε 29 χρόνια από την ανακήρυξη του ψευδοκράτους, του οποίου την ανακήρυξη καταδίκασε το Συμβούλιο Ασφαλείας/ΟΗΕ, το κορυφαίο όργανο διεθνούς δικαίου. Επιπλέον, κάλεσε όλα τα κράτη να αποφεύγουν κινήσεις που δυνατόν να στηρίζουν την αποσχιστική οντότητα. Έκτοτε, υπήρξαν μερικές κινήσεις συγκαλυμμένης αναγνώρισης, αλλά, δεν υπήρξε επίσημη αναγνώριση του ψευδοκράτους ή των οργάνων του με σοβαρές πολιτικές προεκτάσεις. Ωστόσο, το 2010 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Συμβούλιο Ευρώπης και όχι Ε.Ε.) αποφάσισε στην υπόθεση «Δημόπουλος» πως οι Ε/κ που επιθυμούν αποζημίωση ή διακανονισμό, «στο παρόν στάδιο» και προτού προσφύγουν στο ΕΔΑΔ, θα πρέπει να δοκιμάσουν το ένδικο μέσο που λειτουργεί στα κατεχόμενα, δείχνοντας την περιβόητη «Επιτροπή», η οποία συστάθηκε και λειτουργεί με νόμο του ψευδοκράτους. Εκείνη η απόφαση του 2010 αποτελεί το  ΜΟΝΑΔΙΚΟ επιχείρημα για δήθεν νομιμότητα της «Επιτροπής» επειδή «αναγνωρίστηκε από το ΕΔΑΔ».

Γύρω από την «Επιτροπή» στήθηκαν πολλοί μύθοι λόγω άγνοιας, είτε γιατί τα χρήματα στους μεσάζοντες είναι πολλά, είτε λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων αφού μέσω της «Επιτροπής» τουρκοποιείται νόμιμα η κατεχόμενη Ε/κ γη και παίρνει σάρκα και οστά η Διζωνική αλά Τούρκα. Θυμίζω πως διάφοροι εξωθούσαν τους ιδιοκτήτες να πάνε στην «Επιτροπή» το αργότερο μέχρι τις 21 Δεκ 2011 που υποτίθεται έληγε η προθεσμία διότι, επέμεναν, «όποιος δεν πάει στην Επιτροπή μέχρι τις 21 Δεκ, χαρίζει την περιουσία του στην Τουρκία». Απόφευγαν εντέχνως να αναφέρουν καν πως ο Ε/κ ιδιοκτήτης δεν είχε υποχρέωση να πάει στην «Επιτροπή», ούτε χάνει την ιδιοκτησία επειδή αρνείται να πάει (παράγραφος 128 της απόφασης). Και όμως, αυτό έστω, μαζί με άλλα, παραγνωρίστηκαν από εκείνους που ανέλαβαν να … ενημερώσουν τον κόσμο. 

Η ουσία είναι ότι στα κατεχόμενα λειτουργεί μια «Επιτροπή» που είτε στήθηκε από την Τουρκία είτε μέσω του ψευδοκράτους, αυτό δεν μπορεί να προσδίδει οποιαδήποτε νομιμότητα δικαστηρίου. Στήθηκε στην επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας χωρίς τη συγκατάθεση της και δεν μπορεί να λειτουργεί ως νόμιμο ένδικο μέσο (εν ολίγοις, δικαστήριο) μιας χώρας που μάλιστα κατέχει παράνομα μέρος του εδάφους μας. Επιπλέον, τι είναι εκείνο που επιτρέπει στα πολιτειακά όργανα της Κύπρου (π.χ. Γενική Εισαγγελία) να θεωρούν ότι η απόφαση του ΕΔΑΔ επικρατεί μιας άλλης απόφασης του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ) της Ε.Ε. που έκρινε (υπόθεση Αποστολίδης) ότι, ΜΟΝΟ η νομιμότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας (Κυπριακό Κτηματολόγιο) ισχύει και στα κατεχόμενα; Αναφερόμαστε σε κρατικούς φορείς που έχουν ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να προασπίζονται την κυριαρχία του κράτους και όμως, δεν έκριναν ευθέως την «Επιτροπή» παράνομη.  

Οι προεκτάσεις της απόφασης του ΕΔΑΔ, συγκρούονται με εκείνες της απόφασης του ΔΕΚ η οποία ΔΕΣΜΕΥΕΙ τους 27 της Ε.Ε. Η Τουρκία συμπεριφέρεται ως η απόφαση του ΔΕΚ να μην υπάρχει επιδιώκοντας τη νόμιμη τουρκοποίηση της κατεχόμενης γη μας. Δεν κατανοώ γιατί η Κυπριακή Δημοκρατία προσαρμόστηκε με την τουρκική θέση. Ιδίως, όμως, δεν κατανοώ γιατί οι πολιτειακοί αξιωματούχοι που έχουν καθήκον και υποχρέωση να προασπίζονται την κυπριακή νομιμότητα έχουν ευθυγραμμιστεί με την τουρκική θέση. Το ΔΕΚ έκρινε οριστικά ότι η νομιμότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας -προπάντων το κτηματολόγιο- ισχύει σε όλη την επικράτεια, ελεύθερο και κατεχόμενο μέρος. Συνεπώς, παράγωγα (όπως η «Επιτροπή») που είναι δημιουργήματα της Τουρκίας ή της υποτελούς διοίκησής της στα κατεχόμενα, τα οποία λειτουργούν χωρίς την νομιμότητα/άδεια της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι εξαρχής παράνομα. Νομιμότητα της «Επιτροπής»  σημαίνει νόμιμη παρουσία της Τουρκίας στην Κύπρο. Και επειδή το περιουσιακό ήταν το μεγάλο αγκάθι που θα κρίνει εν τέλει το περιεχόμενο της όποιας λύσης, χωρίς γη και ιδιοκτησίες, το Κυπριακό έχει τελειώσει. Η οικονομική κρίση και η κρατική εγκατάλειψη, στέλλει αρκετούς στην «Επιτροπή». Ίσως, αυτό να αποτελεί ανομολόγητη «ευκαιρία» ή επιδίωξη που κάνει τη «λύση» τους εφικτή;   

Κώστας Μαυρίδης - Διδάκτωρ Χρηματοοικονομικής                 mavrides@ucy.ac.cy