Κίνδυνος ενόψει της μεγάλης ανατροπής

Σε σχέση με την υπόθεση φυσικό αέριο, η Κυβέρνηση έκανε σημαντικά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση σε βαθμό που όντως εξέπληξε π.χ. ήταν σοβαρή υπέρβαση για μιαν Κυβέρνηση του ΑΚΕΛ να «συμμαχήσει» με το Ισραήλ. Ωστόσο, η ίδια αυτή Κυβέρνηση έκανε επιλογές που ανέτρεπαν το πλαίσιο πολιτικής που δημόσια δήλωνε ότι ακολουθούσε με σεβασμό στο δημοψήφισμα του 2004 π.χ. διορισμός της Πραξ. Αντωνιάδου των ΕΔΗ ως αρμόδιας Υπουργού για ενέργεια και Ομάδας εμπειρογνωμόνων με πολιτικές απόψεις που (όχι τυχαία) παραπέμπουν στην περίπτωση που η Κύπρος θα γειτνίαζε με την … Φινλανδία, παρά με την κατοχική Τουρκία. 

Εν πάσει περιπτώσει, είμαστε ενόψει μιας μεγάλης ιστορικής ανατροπής, που αν τελικά πραγματοποιηθεί, καθιερωμένα στερεότυπα αλλάζουν οριστικά. Κάποια τέτοια καθιερωμένα εμπεδώθηκαν βαθιά στα μυαλά θεωρούμενα ως η βάση κάθε πολιτικής ανάλυσης. Για παράδειγμα,  έχει προβληθεί ότι επειδή «η Κύπρος είναι μια κουκίδα στο χάρτη της Μεσογείου», αυτό καθορίζει και τις πολιτικές μας δυνατότητες. Το μικροσκοπικό μέγεθος, καθόριζε στο μυαλό αυτών που το πρόβαλλαν και το ανάλογο μέτρο των δυνατοτήτων μας. Η τοπογραφική σημασία μιας … κουκίδας στον χάρτη στην ευαίσθητη περιοχή της Ανατ. Μεσογείου, που εκ τούτου αποκτούσε σημασία ως βάση για εξόρμηση στην περιοχή, αλλάζει. Η αξία της Κύπρου δεν περιορίζεται ως  προς εκείνο το μέγεθος και θέση της, αλλά καθορίζεται πλέον και από την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) με τον υποθαλάσσιο της πλούτο που δεν φαίνεται αλλά είναι τεράστιος.    

Η επικείμενη ανατροπή, καθιστά την κατάσταση άκρως επικίνδυνη. Η Τουρκία -μαζί με την Αγγλία συνεργό-, επιδίωξαν ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ μέσω του Σχ. Ανάν να ακυρώσουν την προοπτική της Κύπρου να αξιοποιήσει τον ενεργειακό της πλούτο. Στη βάση στοιχείων (κάποια έχουμε ήδη δημοσιοποιήσει) επιβεβαιώνεται ότι υπήρξε μια καλοστημένη συνωμοσία για υφαρπαγή του ενεργειακού πλούτου και της πρωτοφανούς δυνατότητας που σήμερα διανοίγεται μπροστά μας. Η προοπτική είναι πλέον τόσο ορατή, που υποχρέωσε εκείνους που μας χαρακτήριζαν «ονειροπαρμένους» το 2004 όταν αποκαλύπταμε την συνωμοσία, να κάνουν σήμερα εισηγήσεις για την «ορθότερη διαχείρισή του θέματος». Εάν στο 2004, το φυσικό αέριο φαινόταν μια απομακρυσμένα  μελλοντική προοπτική μεγάλης σημασίας (χωρίς απόλυτα επιβεβαιωμένα επιστημονικά στοιχεία), που έκανε όμως Τουρκία-Αγγλία να «φροντίσουν» να μας την αφαιρέσουν διά της «λύσης», τι συμβαίνει σήμερα με δεδομένη την επιβεβαίωση των ενεργειακών κοιτασμάτων και με την οικονομική κρίση να επαυξάνει στο πολλαπλάσια την χρησιμότητα τους; Λογικά, η βεβαιότητα ύπαρξης του ενεργειακού πλούτου καθιστά τους τουρκικούς σχεδιασμούς επικίνδυνους και ακραίους. Άλλωστε, η πορεία της Κύπρου με το φυσικό αέριο, οδηγεί το «στρατηγικό βάθος» του Νταβούτογλου οριστικά στον βυθό. Αυτό όμως στην πραγματικότητα καθιστά την Τουρκία άκρως επικίνδυνη και αυξάνει κατακόρυφα το ενδεχόμενο τουρκικής επέμβασης.

Είναι φανερό πως η οικονομική κρίση από μόνη της, μας αναγκάζει εκ των πραγμάτων να διερευνήσουμε τρόπους για μεταφορά εσόδων στο σήμερα από την μελλοντική ανάπτυξη του φυσικού αερίου. Στην πράξη, το θέμα είναι πολύπλοκο και εξόχως τεχνικό (και χρηματοοικονομικό) με αβεβαιότητες και σοβαρά διλήμματα. Προς τούτο και οι διαφορετικές απόψεις είναι θεμιτές. Αλλά, απογοητεύει που εκφράζονται έντονα φορτισμένες απόψεις ιδίως από όσους δεν έχουν συνάφεια με την τεχνική πτυχή του θέματος και προφανώς κινούνται με βάση το τι συμφέρει πολιτικά.  

Στο μεταξύ, η Κύπρος προχώρησε επιτυχώς και σε δεύτερο γύρο αδειοδοτήσεων με συμμετοχή διεθνών κολοσσών. Η Τουρκία επιδίωξε την αδειοδότηση θαλάσσιων περιοχών που κανονικά ανήκουν στην Κυπριακή Δημοκρατία και … κατάφερε την συμμετοχή κρατικών εταιρειών της Τουρκίας! Αυτή η αποτυχία της Τουρκίας σημαίνει πολλά. Αλλά είναι ακριβώς και ο λόγος που καθιστά την Τουρκία επικίνδυνη όσο ποτέ. Από την άλλη, έχει αποδειχθεί πως στην πράξη, εκτός από την Τουρκία σε κρίσιμα ορόσημα «καταφέρνουμε» να βγάλουμε μόνοι τα μάτια μας.

Κώστας Μαυρίδης - Διδάκτωρ Χρηματοοικονομικής          mavrides@ucy.ac.cy