Αυτά που επισημαίναμε εδώ και χρόνια

Η επίσκεψη του αμερικανού αντιπροέδρου προκάλεσε έντονες συζητήσεις για τα μηνύματα (!) της επίσκεψης και λιγότερο για την ουσία. Φυσικά, η επίσκεψη στα κατεχόμενα τέτοιου αξιωματούχου, εκπέμπει αρνητικά μηνύματα που εξυπηρετούν όσους εμφανίζουν το Κυπριακό ως δικοινοτική διαφορά και κυρίως ψυχολογικό πρόβλημα των Ελληνοκυπρίων που διευθετείται με νομιμοποίηση του ψευδοκράτους. Το πιο αρνητικό ήταν η στάση του Προεδρικού που για μέρες έχασε την μιλιά του στο ερώτημα κατά πόσον έδωσε τη συγκατάθεση του για την επίσκεψη στα κατεχόμενα, που θα σήμαινε αλλαγή πολιτικής των τελευταίων 40 χρόνων. Όταν η σιωπή δεν συνέφερε, δόθηκε μια απάντηση που δημιουργεί περισσότερα ερωτήματα. Πάντως, αξιολογώντας την παρουσία του αμερ. αντιπροέδρου στο σύνολο της, προέκυψαν πολλαπλά θετικά μηνύματα για την Κυπριακή Δημοκρατία. Αλλά, η ουσία αφορά την διαχείριση της ενέργειας στην Αν. Μεσόγειο και ειδικότερα, τα σημαντικά κοιτάσματα ενέργειας εντός της Κυπριακής ΑΟΖ σε σχέση με τους στόχους μας. 

Κανονικά, στόχος μας είναι να προκληθεί πίεση/κόστος στην Τουρκία για αποδεκτή λύση στο Κυπριακό με βάση την λαϊκή ετυμηγορία του 2004, και όχι μια όποια λύση που οδηγεί στην  συντριβή. Η Τουρκία ΣΗΜΕΡΑ δεν έχει νομιμοποιημένο ρόλο παρέμβασης στην Αν. Μεσόγειο. Ούτε καν πρόσχημα για  κάτι τέτοιο. Ο μόνος που μπορεί να της  δώσει αυτό που η Τουρκία εναγωνίως αναζητά, είναι η πλευρά μας με επικεφαλής τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ενόσω όμως δεν μπορεί να επιβάλουμε σωστή λύση μόνοι μας (εξαρτάται από την Τουρκία), το ενδιαφέρον πρέπει να επικεντρώνεται στην ουσία του προβλήματος  ως εισβολής, συνεχιζόμενης κατοχής και παράνομου εποικισμού από την Τουρκία (επιβεβαιώθηκε από το ΕΔΑΔ). Ταυτοχρόνως, η γρήγορη αξιοποίηση των κοιτασμάτων ενέργειας με στόχο την έξοδο από την οικονομική δυσπραγία, εξαρτάται από εμάς, και όχι από την Τουρκία. Φτάνει να το θέλουμε και να το επιδιώκουμε έμπρακτα.

Επί της ουσίας, ο αμερικανός αντιπρόεδρος είπε στους δικούς μας εκείνα που τεκμηριώνουμε για δέκα χρόνια γύρω από την στρατηγική σημασία του ενεργειακού πλούτου της Κύπρου, που ευτυχώς διασώθηκε το 2004. Ορισμένοι ακούοντας τα δήλωσαν κατάπληκτα ενθουσιασμένοι που αναφέρθηκε στην Κύπρο ως «παίκτη κλειδί» στην περιοχή, ως «στρατηγικό εταίρο», μίλησε για «στρατηγικά συμφέροντα» και για «ιδανική θέση σε μια κρίσιμη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας»… Όταν από το 2004 και έκτοτε, επιμέναμε για «επικείμενο γεωπολιτικό σεισμό στην Αν. Μεσόγειο», για «ιστορική ευκαιρία αιώνων», για «μοναδική συγκυρία συμμαχιών στη βάση στρατηγικών συμφερόντων», για «στρατηγικής αξίας πλούτο στη σύγχρονη εποχή της παγκοσμιοποίησης», οι σημερινοί κατενθουσιασμένοι επέμεναν στο Σχ. Ανάν, στη συμφωνία του Ελσίνκι και στην πολιτική του … Σημίτη. Τώρα ήρθε η ώρα της Ιστορίας και αποδείχτηκε η σωστή και η λάθος πολιτική σε τόσο καθοριστικό ζήτημα. Γι αυτό πολλοί διαγκωνίζονται σήμερα –εκ των υστέρων– να εμφανιστούν στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Μόνο που η διορατικότητα και ο πολιτικός ορθολογισμός κρίνονται εκ των προτέρων στην κρίσιμη ώρα των εξελίξεων και των πιέσεων. Απέναντι στη δική μας γραμμή πλεύσης, οι σημερινοί «ενθουσιασμένοι» επέλεξαν άλλους προσανατολισμούς που εξαφανίστηκαν μεσοστρατής και θεωρούνται πολιτικές αποτυχίες. Ούτε καν οι ίδιοι αναφέρονται στις πολιτικές τους επενδύσεις και την επιχειρηματολογία που για χρόνια στήριζαν με θέρμη.      

 Παρεμπιπτόντως, ο αμερικανός αντιπρόεδρος ανακοίνωσε την επίσπευση της διαδικασίας των διαπραγματεύσεων στο Κυπριακό και είχε συναντήσεις με ομάδες «της κοινωνίας των πολιτών». Και ο ίδιος αισθάνθηκε αρκετές φορές την ανάγκη να μας πείσει για τα καλά μιας λύσης, - εμάς που υποφέρουμε 40 χρόνια από την τουρκική κατοχή. Εύλογα διερωτώμαι τι του λένε οι δικοί μας προερχόμενοι από την «κοινωνία των πολιτών». Περιλαμβάνονται σε αυτούς και πρόσφυγες  που επιβιώνουν στους προσφυγικούς συνοικισμούς; Ή μόνο διάφοροι έμμισθοι και χρηματοδοτούμενοι του PRIO και του «Κύπρος 2020»; Πάντως, πολιτική για επίσπευση της διαδικασίας για αξιοποίηση του φυσικού αερίου/πετρελαίου, ανεξαρτήτως Κυπριακού, δεν υπάρχει. Αυτό αναδεικνύει ξανά την τεράστια διαφορά πολιτικής σκέψης και αντίληψης της πραγματικότητας.  

Κώστας Μαυρίδης, Υποψήφιος Ευρωβουλευτής – ΔΗΚΟ       mavrides@ucy.ac.cy