Ορθολογισμός στην αναζήτηση λύσης

Συχνά υποδεικνύεται ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Αλλά προσθέτω, δεν είναι ποτέ ακριβώς ίδια. Σήμερα, στο προσκήνιο εμφανίζονται διαφορετικά επιχειρήματα και «πρωταγωνιστές», που όμως παραπέμπουν στο 2004. Τότε, ενόψει της πλήρους ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε. (Μάιο 2004) με σοβαρό πολιτικό όφελος έναντι της Τουρκίας (μεταξύ άλλων, αδημονούσε για ημερομηνία ενταξιακών), λογικό ήταν να επιδιωχθεί λύση υπό καλύτερο συσχετισμό μετά την ένταξη. Προς τούτο, ακόμη και οι ανανικοί «πρωταγωνιστές» μιλούσαν για ένταξη πρώτα και μετά λύσης. Αποδείχτηκε ότι αυτό στόχευε να συγκαλύψει και να εξουδετερώσει επικοινωνιακά τον επικείμενο στραγγαλισμό αφού τελικά προέκυψε ο «συνδυασμός» λύσης (μέσω Σχ. Ανάν) και κατόπιν ένταξης στην Ε.Ε. των συνιστώντων κρατιδίων και όχι της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ειδικά για το θέμα του ενεργειακού πλούτου αισθάνομαι μια «προσωπική» σύνδεση επειδή το 2004 πρωτοστάτησα  στην αποκάλυψη της Τούρκο-Αγγλικής συνωμοσίας για παρέμβαση στον υποθαλάσσιο ενεργειακό πλούτο (μέσω αλληλοσύνδεσης προνοιών π.χ. λήψη αποφάσεων στον Κεντρικό Κράτος, πρωτόκολλο περί Αγγλικών Βάσεων, Νόμοι περί Υφαλοκρηπίδας, Κατάργηση Διεθνών Συμβάσεων). Απλά, με το Σχ. Ανάν, ρύθμιση της Κυπριακής ΑΟΖ δεν θα γινόταν ποτέ. Σήμερα, πρωτοστατούν στην προβολή για οφέλη λόγω ενεργειακού πλούτου σε «συνδυασμό» με λύση εκείνοι που το 2004 σιωπούσαν για την συνωμοσία. Και η Ιστορία επαναλαμβάνεται, πως  δήθεν, μόνο μέσω μιας «λύσης» θα αποκομίσουμε μερίδιο από τον ενεργειακό μας πλούτο.

Ορθολογιστικά, μια λύση στο Κυπριακό αξιολογείται με βάση το περιεχόμενο της π.χ. αποχώρηση κατοχικών στρατευμάτων και εποίκων, ένα κράτος-μια κυριαρχία χωρίς επεμβατικά δικαιώματα, αποκατάσταση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μια σωστή λύση (που θα αποτελεί αναπόφευκτα συμβιβασμό), θα δημιουργεί σταθερότητα και ανάπτυξη. Ωστόσο, η εξεύρεση σωστής λύσης είναι αυτονόητη προϋπόθεση για την επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού και την οικονομική του ευημερία. Το επιχείρημα πως το «συμφέρον ενός μεγαλοεπιχειρηματία είναι το συμφέρον της Κύπρου» είναι  προϊόν ενός ακραιφνούς καπιταλιστικού δογματισμού, με το οποίο, κατά περίεργο τρόπο ευθυγραμμίζεται η λεγόμενη κομμουνιστική αριστερά της Κύπρου!

Αν το βάθος της οικονομικής εξαθλίωσης δημιουργεί ευκαιρία  για «πακέτο» με λύση στο Κυπριακό, πρέπει να αναμένουμε τρισχειρότερα στην οικονομία, ώστε η λύση να γίνει αποδεκτή. Πριν από δύο περίπου χρόνια γράφαμε ότι «η λύση ΘΑ φαίνεται ελκυστική … σε μια καταχρεωμένη κοινωνία, που ΘΑ βιώνει τρομακτική συρρίκνωση των εισοδημάτων της και ΘΑ βρίσκεται σε πρωτόγνωρη απόγνωση.» Σήμερα δεν είμαστε στο «ΘΑ» αλλά στο μέσο της εξαθλίωσης. Και  προφανώς στην επόμενη φάση, όπου μετά τους ξένους  (Ντάουνερ, Αμερικανούς, Υπ. Εξ. Αγγλίας κ.ά.), ανέλαβαν δικοί μας για «λύση που θα επιτρέπει να απολαύσουμε τα έσοδα του φυσικού αερίου» και για «φυσικό αέριο που αποτελεί καταλύτη για λύση».

Έχουμε μια ΕΥΚΑΙΡΙΑ -μετά από αιώνες- που παρέχει την δυναμική για ανατροπή  δυσβάσταχτων κατοχικών δεδομένων μέσω της αξιοποίησης του ενεργειακού μας πλούτου. Εάν οι έως τώρα συνομωσίες απέτυχαν, η επόμενη πρέπει να απίστευτα συγκαλυμμένη και φαινομενικά ελκυστική. Μια τρισάθλια οικονομία, σε αυτό παραπέμπει. Ενόσω η μνημονιακή πορεία (εντός ευρώ) είναι υπό τις περιστάσεις η ορθότερη επιδίωξη, προέχει η επίσπευση κάθε διαδικασίας που αφορά την αξιοποίηση του ενεργειακού πλούτου και που δεν προαποκλείει επιλογές (π.χ. προείσπραξης). Παρεμπιπτόντως, τις προάλλες η NOBLE ανακοίνωσε ότι επίκειται διαγωνισμός για πώληση μεριδίου της στο οικόπεδο 12. Αυτό αποτελεί ουσιαστικά προπώληση. Αλλά μάλλον δεν διαθέτει η NOBLE (ένας διεθνής κολοσσός) κάποιον να της υποδείξει ότι αυτό είναι ξεπούλημα και δεν την συμφέρει…!

Η λήψη αποφάσεων για το μεγαλύτερο πολιτικο-οικονομικό εγχείρημα του κυπριακού κράτους, πρέπει να στηρίζεται σε σοβαρές ορθολογιστικές αναλύσεις και σε πρόσκαιρες σκοπιμοτήτες.  Ο δογματισμός και οι θεωρίες δεν αλλάζουν την προφανή επιδίωξη της Τουρκίας να ματαιώσει την επικείμενη δυναμική για την Κύπρο με επίκεντρο τον ενεργειακό πλούτο.  Εάν ενδώσουμε στις τουρκικές αξιώσεις, θα βγάλουμε τα μάτια μόνοι μας.

Κώστας Μαυρίδης - Διδάκτωρ Χρηματοοικονομικής      mavidres@ucy.ac.cy