Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΠΛΗΓΩΝΕΙ.

Την βδομάδα που πέρασε, ενώπιον της πρώτης ολομέλειας του Ευρωκοινοβουλίου υπό την νέα του σύνθεση, έγινε στο Στρασβούργο η αλλαγή σκυτάλης από την Ελληνική Προεδρία στην Ιταλική. Ο Έλληνας πρωθυπουργός στον απολογισμό του ανέδειξε μερικά κύρια θέματα, όπως τη συμφωνία για την τραπεζική ένωση και την ευρωπαϊκή θαλάσσια στρατηγική σε συνδυασμό με την ενέργεια. Πρόκειται για θέματα που ενδιαφέρουν ολόκληρη την Ε.Ε. και ιδίως τον σκληρό πυρήνα των κρατών-μελών. Πλείστα από τα σχόλια των Ευρωβουλευτών που ακολούθησαν (κυρίως εξ Ελλάδος) αναλώθηκαν σε μικροκομματικές σκοπιμότητες που δεν αφορούν, ούτε και ενδιαφέρουν πολλούς άλλους παρευρισκόμενους. Αυτά στην πρώτη ολομέλεια της Ευρωβουλής, με νεοεκλεγέντα μέλη περισσότερα από τα επανεκλεγέντα. Ο Ιταλός πρωθυπουργός διάνθισε την δική του ομιλία με αναφορές στην αρχαία Ελλάδα, την Οδύσσεια, τον Τηλέμαχο, τον Παρθενώνα κ.ά. Σε αντίθεση, στο δικό μου μυαλό ήρθε το ποίημα του Γ. Σεφέρη «Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει» (ποιητική συλλογή "Τετράδιο Γυμνασμάτων").
Τα τελευταία χρόνια, με τεράστιο ανθρώπινο και οικονομικό κόστος, τα πράγματα στην Ελλάδα έχουν προχωρήσει σε πορεία εντός Ευρωζώνης χωρίς επιστροφή. Ταυτοχρόνως, είμαστε ενώπιον ενός γεωπολιτικού σεισμού στην Αν. Μεσόγειο με επίκεντρο την ενέργεια. Ήδη τα πρώτα ταρακουνήματα ξεκίνησαν. Σε αυτό το στρατηγικό παιγνίδι αντιπαλότητας και ιστορικής ρευστότητας, θα υπάρξουν μεγάλοι χαμένοι και κερδισμένοι. Χάρις στη στάση του Κυπριακού Ελληνισμού το 2004 στο δημοψήφισμα (όπως έχουμε τεκμηριώσει πολλές φορές), η όποια ηγεσία έχει τη δυνατότητα σήμερα να διεκδικεί ρόλο σε αυτό το ιστορικό παίγνιο. Γι αυτό και με παρέμβαση μου ενώπιον των ευρωβουλευτών, εκπροσώπων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και των Μονίμων Αντιπροσωπειών Κρατών-Μελών, άδραξα την ευκαιρία να αναδείξω το μέγιστο, συνδυάζοντας το ζωτικό συμφέρον της Ε.Ε. με το δικό μας. Τόνισα με έμφαση το συμφέρον της Ε.Ε. για ενεργειακή ασφάλεια και ότι η ΕΕ οφείλει να προστατεύσει και να διασφαλίσει τον πλήρη και απόλυτο σεβασμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών μελών της, προστατεύοντας τα από απειλές και προκλήσεις που αφορούν την εκμετάλλευση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων που βρίσκονται εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης τους. Στην αναφορά της Ελληνικής Προεδρίας για αόριστες «απειλές», ξεκαθάρισα ότι πρόκειται κυρίως για απειλές της Τουρκίας στην Αν. Μεσόγειο ενάντια στην Κύπρο, ένα μικρό κράτος-μέλος της Ε.Ε. Επειδή το θέμα της ενεργειακής ασφάλειας της Ε.Ε. ελκύει την προσοχή, επισήμανα ότι «τα μικρά κράτη-μέλη προσδοκούμε στη στήριξη της ΕΕ για να ασκήσουμε το κυριαρχικό μας δικαίωμα να αξιοποιήσουμε την ΑΟΖ για το συμφέρον των λαών μας αλλά και για το συμφέρον της ίδιας της ΕΕ». Πέραν από την υποχρέωση της Τουρκίας για εκπλήρωση των ευρωπαϊκών της δεσμεύσεων που αφορούν και την Κυπριακή Δημοκρατία, επεσήμανα ότι δεν πρέπει να γίνει ούτε ένα βήμα στην ενταξιακή πορεία της ενόσω δεν εκπληρώνει τις δεσμεύσεις της και δεν σέβεται τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης για λύση στην Κύπρο. Φυσικά, εσωτερικές διαφορές δεν επιτρέπουν την αμυντική στήριξη των κρατών-μελών που απειλούνται. Ωστόσο, μια Ευρωπαϊκή πολιτική στήριξη της Κυπριακής Δημοκρατίας έχει την αξία της. Και με την Ευρωπαϊκή θαλάσσια στρατηγική στο προσκήνιο, η αδράνεια (ή απουσία μας) θα ήταν καταστροφική.
Για την πρόσφατη τρισάθλια πολιτική άγνοια των εκπροσώπων του ελλαδικού Υπ. Εξωτερικών σχετικά με την Κύπρο, το έθεσα στους αρμόδιους με έντονο τρόπο αλλά κατ΄ ιδίαν. Την επόμενη μέρα στα ελλαδικά ΜΜΕ υπήρξαν εκτενή δημοσιεύματα για όσα λέχτηκαν στο Ευρωκοινοβούλιο (τα χαρακτήρισαν «επαρχιωτισμό» και «αδυναμία όλων ανεξαιρέτως των Ελλήνων εκπροσώπων να μιλήσουν σε ευρωπαϊκή γλώσσα»). Ούτε λέξη για τις τουρκικές απειλές, την ΑΟΖ και την ενέργεια… Στο ποίημα του ο Σεφέρης τελειώνει σημειώνοντας ότι «το καράβι που ταξιδεύει το λένε ΑΓΩΝΙΑ 937.» Είμαστε ακόμη στο ίδιο καράβι που το λένε ΑΓΩΝΙΑ 2014. Και ΕΠΙΜΟΝΗ.
Κώστας Μαυρίδης - Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S and D) mavrides@ucy.ac.cy